Sprawa zwolnionej dyscyplinarnie pielęgniarki
Redakcja Ogólnopolskiego Portalu Pielęgniarek i Położnych publikuje kolejny fragment uzasadnienia do wyroku Sądu Rejonowego w sprawie przywrócenia do pracy zwolnionej pielęgniarki.
Pierwsza część sprawy została poruszona w artykule pt. Pielęgniarka niesłusznie zwolniona z pracy.
Podkreślamy, że opisywana sytuacja mogła spotkać każdą pielęgniarkę. Dlatego warto zaznajomić się ze sposobem oceny zaistniałej sytuacji przez sąd, w kontekście własnego stanowiska pracy, organizacji wykonywania praktyki zawodowej oraz zakresu obowiązków pracowniczych
Dobrze wiemy, że wiele aspektów, w zakresie praktyki organizacji pracy pielęgniarek wynika z ustnych ustaleń, które nie mają pisemnej formy. Są wypadkową przyjętych w danym podmiocie leczniczym czy konkretnej komórce organizacyjnej – „obyczajów”, które funkcjonują od lat. Niestety konsekwencje takiego stanu rzeczy ponoszone przez pielęgniarki są bardzo dotkliwe. Czego przykładem jest przedmiotowa sytuacja.
Prezes stawia pielęgniarce zarzut: ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych
W piśmie z dnia 10 sierpnia 2021 r. Prezes Zarządu (…) sp. z o.o. w O. G. M. (1) na podstawie art. 32 ustawy o związkach zawodowych zwrócił się do (…) Związku Zawodowego (…) Zakładowa Organizacja Związkowa w (…) sp. z o.o. w O. o wyrażenie zgody przez tę organizację na rozwiązanie z pielęgniarką I. D. stosunku pracy na podstawie art. 52 §1pkt1 kp bez zachowania okresu wypowiedzenia, a jako przyczynę tej decyzji pracodawca wskazał: ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, którego powódka dopuściła się w dniu 22 lipca 2021 r. W tym dniu w godzinach porannych powódka: – nie zarejestrowała pacjenta ( mężczyzny) który zgłosił się do Nocnej Pomocy Lekarskiej w towarzystwie drugiej osoby, – nie udzieliła w/w pacjentowi świadczeń zdrowotnych, w tym nie przygotowała w/w pacjenta do przyjęcia. Powyższe stanowią ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych sformułowanych min. w Opisie stanowiska i Zakresie obowiązków, które zostały powódce jako pracownikowi doręczone i których odbiór potwierdziła ( k.37 akt sprawy IVP 118/21, akta osobowe).
Związek zawodowy stawia weto. Nie zgadza się na zwolnienie dyscyplinarne pielęgniarki
W piśmie z dnia 16 sierpnia 2021 r. (…) Związek Zawodowy (…) Zakładowa Organizacja Związkowa w (…) sp. z o.o. w O. poinformował pozwanego pracodawcę, że nie wyraża zgody na rozwiązanie umowy o pracę z powódką wskazując w treści tego pisma, że (…) pielęgniarka w zaistniałej sytuacji w dniu 22 lipca 2021 r. wraz z M. D. zareagowały prawidłowo tj. niezwłocznie został wezwany lekarz dyżurny, który podejmował decyzje co do pacjenta i to ten lekarz zalecił udanie się jego do szpitala w P..
To lekarz podejmuje decyzje co do pacjenta, w tym udzielenia mu świadczenia opieki zdrowotnej, podkreślenia wymaga, że pielęgniarki nie mogą zmienić decyzji lekarza, nie sposób więc wymagać od pielęgniarek (…), które pracują pod kierunkiem lekarza, tworzenia dokumentacji medycznej gdy lekarz, który miałby wypełnić, podpisać odpowiednią dokumentację wskazał pacjentowi i jego towarzyszowi, że powinni udać do szpitala w P.. (…)
Pielęgniarka zwraca uwagę na niewyciągnięcie konsekwencji wobec lekarza
W piśmie z dnia 18 sierpnia 2021 r. pielęgniarka I. D. złożyła wobec prezesa zarządu pozwanej spółki oświadczenie, iż z uwagi na fakt niewyciągnięcia konsekwencji względem lekarza dyżurnego, który zdecydował w dniu 22 lipca 2021 r. o odesłaniu pacjenta z (…) oświadcza, że w dniu 22 lipca w godzinach 7.30-7.40 lekarz dyżurny został powiadomiony o fakcie przybycia pacjenta, osobiście poszła po lekarza, który przyszedł z nią do rejestracji, widział pacjenta i to lekarz dyżurny zdecydował i powiedział obu panom o konieczności udania się do placówki w P., a osobą która może potwierdzić fakt uczestniczenia w rozmowie lekarza z pacjentem i osobą mu towarzyszącą jest właśnie towarzysz pacjenta, który wielokrotnie w wywiadach wypowiadał się o rozmowie z lekarzem dyżurnym. Dalej I. D. wskazała, że o każdym przybyciu pacjenta do placówki lekarz dyżurny jest powiadamiany i to on decyduje o dalszym postepowaniu ( k. 46-46v akt sprawy IVP 118/21).
Kara dla szpitala- 30 tys. PLN
W dniu 21 sierpnia 2021 r. pozwana spółka otrzymała pismo Rzecznika Praw pacjenta stwierdzające naruszenie praw pacjenta do jakiego doszło w dniu 22 lipca 2021 r. ( k.313-315). Także Narodowy Fundusz Zdrowia w Wystąpieniu pokontrolnym stwierdził nieprawidłowość polegającą na odmowie przyjęcia pacjenta w stanie nagłym w dniu 22 lipca 2021r. pomimo wskazań lekarskich, nie podjęto działań mających na celu zabezpieczenie transportu sanitarnego pacjenta do innego podmiotu medycznego i za to na pozwaną spółkę nałożona została kara umowna wysokości 26.460 zł oraz nieprawidłowość polegającą na niedokonaniu wpisu dotyczącego zgłoszenia się pacjenta ani odmowy przyjęcia i za to została nałożona kara umowa w wysokości 2646 zł (k.317-323).
Pracownicy piszą do prezesa o nierównym traktowaniu personelu
W piśmie z dnia 26 sierpnia 2021 r. pracownicy Nocnej (…) i POZ w O. wyrazili sprzeciw wobec nierównego potraktowania personelu medycznego pełniącego w tym dniu dyżur w (…), bo powódki być może zostaną zwolnione z pracy, a lekarz dalej pracuje w (…) ( k.55). W treści tego pisma wskazano, że to lekarz podczas dyżuru jest kierownikiem zespołu i do niego należy decyzja postępowania wobec pacjenta.
Spotkanie prezesa z pielęgniarką. Prezes: nie mogę zmienić swojej decyzji
W dniu 31 sierpnia 2021 r., na prośbę powódek, odbyło się spotkanie Prezesa zarządu pozwanej spółki z nimi i powódki zwróciły się do Prezesa G.M. z prośbą o zmianę jego decyzji co do rozwiązania z nimi stosunków pracy w trybie art. 52 kp, a Prezes odpowiedział, że nie może zmienić swojej decyzji, ponieważ nie doszło do udzielenia pacjentowi pomocy, w konsekwencji czego zmarł, a obowiązkiem powódek było zarejestrowanie pacjenta i wykonanie EKG, jednak takie czynności nie zostały wykonane , a pacjent został odesłany z placówki ( zeznania stron słuchanych w trybie art. 299 kpc, notatka służbowa k.311-312). Wtedy też doszło do wręczenia powódkom pism z dnia 18 sierpnia 2021r. zawierających oświadczenia woli Prezesa Zarządu (…) sp. z o.o. w O. G. M. (1) o rozwiązaniu z powódkami stosunków pracy na podstawie art. 52 §1pkt1 kp bez zachowania okresu wypowiedzenia ( zeznania stron słuchanych w trybie art. 299 kpc, zeznania świadka A. K. 00:56:16 nagrania rozprawy z dnia 12.05.22., notatka służbowa).
Stosunek pracy łączący powódki z pozwanym (…) sp. z o.o. w O. rozwiązał się z dniem 31 sierpnia 2021 r. ( bezsporne).
Świadek zdarzenia: to lekarz rozmawiał z pacjentem i odesłał nie udzielając żadnej pomocy
Zeznania I. D. i M. D. w tym zakresie korelują z zeznaniami świadka W. W., który zeznając przed sądem, ale też i w trakcie postępowania karnego zeznał, że pielęgniarki poprosiły wtedy lekarza- mężczyznę, który przyszedł i który powiedział jemu i jego koledze z bólem, że powinni udać się do lekarza rodzinnego albo na Izbę Przyjęć do Szpitala w P.. Wprawdzie W. W. zeznając w postępowaniu karnym prowadzonym przez Prokuraturę Rejonową w L. w sprawie 3020-1 Ds.6.2021 ( ksero z akt k. 683-684) zaprzeczył, iżby rozmawiał wtedy z nimi O.V.; jednakże faktem pozostaje przyznanym przez W. W., iż wtedy to lekarz rozmawiał z nimi i to lekarz przyprowadzony przez pielęgniarkę odesłał ich nie udzielając żadnej pomocy.
W tym miejscu należy podnieść, że oczywiście zagadkową sprawą jest wynik tej konfrontacji przeprowadzonej w postępowaniu karnym; jednakże w ocenie tut. sądu, zeznania powódek słuchanych w trybie art. 299 kpc i nawzajem ich zeznania jako świadków w tym zakresie tj. że tym lekarzem był O. V. (1) są zgodne ze sobą, konsekwentne od samego początku, a nadto są logiczne i prawdopodobne, bo – co jest bezspornym, to ten lekarz wtedy pełnił dyżur lekarski i ten lekarz jako jedyny przebywał wtedy w tym budynku, a więc to zeznania powódek, iż O.V. musiał być tym lekarzem, z którym wtedy rozmawiał W. W., należy uznać za absolutnie przekonywujące i wiarygodne.
Sąd nie dał wiary zeznaniom lekarza
Podnieść należy, że sąd, mając możliwość bezpośredniego kontaktu podczas kolejnych rozpraw z M. D. i I. D. mógł bezpośrednio słyszeć wypowiedzi powódek, obserwować ich reakcje i doszedł do przekonania, że ich zeznania są absolutnie szczere i prawdziwe.
Sąd więc, jeżeli chodzi o zeznania świadka O. V. (1), to nie dał wiary jego zeznaniom co do tego, że nie był on proszony przez powódki wtedy do tego pacjenta, nie widział on wtedy tego pacjenta, nie rozmawiał z nim i nie odesłał on tego pacjenta do innej placówki, bo zeznania te w tym zakresie są niewiarygodne – w kontekście zeznań powódek i świadka W. W., który zeznał, że lekarz rozmawiający wtedy z nimi w rejestracji przyprowadzony przez pielęgniarki był mężczyzną. Skoro, co jest bezspornym, wtedy do godz. 8.00 dyżur lekarski w (…) w O. pełnił O.V., a w budynku w tym czasie nie było innych mężczyzn, to kto inny jak nie O.V. był tym lekarzem, który wtedy rozmawiał z tym pacjentem i W. W. i zdecydował o odesłaniu tego pacjenta. W pozostałym zakresie sąd obdarzył wiarą zeznania tego świadka, bo są one zgodne z ustalonym stanem faktycznym, nie były też kwestionowane przez żadną ze stron.
Sąd o praktyce w zakresie organizacji pracy podczas pełnienia dyżurów
Zeznania M. D. i I. D. są także zgodne z zeznaniami świadków: M. K. (1), M. T. (1) i E. L. (1), którym to zeznaniom sąd dał wiarę w całości, bo te zeznania jednakowo opisują stan faktyczny, w szczególności co do praktyki wypracowanej podczas dyżurów w (…) w O. w zakresie rejestracji pacjentów, co do opisu roli lekarza i pielęgniarki pełniących te dyżury, a opis ten jest zgodny w całości z zeznaniami pielęgniarek słuchanych w trybie art. 299 kpc i nawzajem jako świadków.
„Pielęgniarki były informowane ustnie ale nie ma dowodów na piśmie”
Sąd dał wiarę też zeznaniom świadków B. K. i E. K., jako że zeznania tych świadków nie są w żadnym zakresie sprzeczne z zeznaniami innych przesłuchanych w sprawie świadków – co do istotnych okoliczności, czy zeznaniami powódek słuchanych w trybie art. 299 kpc. Zeznania świadków: M. K. (2), B. F. i I. P. także zasługują na obdarzenie ich wiarą, bo zgodnie ze sobą opisują stan faktyczny; jednakże choć zgodnie one zeznały, że personel pracujący w (…) był informowany ustnie, iż bezwzględnie należy dokonywać rejestracji każdego pacjenta, a powódki temu zaprzeczają, zaś nie ma dowodów na piśmie z których wynikałoby że z woli pracodawcy taką winna być praktyka.
Zeznania prezesa nie zaprzeczają ustalonym faktom
Zeznania prezesa zarządu pozwanej spółki (…) słuchanego w trybie art. 299 kpc nie są sprzeczne z żadnymi dowodami przeprowadzonymi w przedmiotowej sprawie, w tym z zeznaniami powódek słuchanych w trybie art. 299 kpc; inna niż powódek jest zaś ocena dokonana przez G. M. roli powódek przy podejmowaniu decyzji w sprawie pacjenta.
Cdn…
Śródtytuły i linki pochodzą od redakcji pielegniarki.info.pl
źródło: orzeczenia.ms.gov.p
