Wśród społeczeństwa nieustannie rośnie świadomość dotycząca zaburzeń natury psychicznej. Jeszcze kilka lat temu wszelkie dysfunkcje ze strony układu nerwowego były tematem tabu, niemniej jednak wraz z upływem lat widoczny jest nieustanny wzrost wiedzy w i budowanie odpowiedniego podejścia do osób borykających się z tego typu problemami. Jednym z nich, które dotyka dzieci, jak i osoby dorosłe jest zespół Aspergera. To zaburzenie rozwojowe klasyfikowane jako odmiana spektrum autyzmu. Schorzenie objawia się charakterystycznymi symptomami, które nieleczone prowadzą do znacznego obniżenia jakości życia. Zmaganie się z zaburzeniem dodatkowo prowadzi do znacznych utrudnień w funkcjonowaniu w społeczeństwie, a także uniemożliwia prawidłowe nawiązywanie relacji międzyludzkich. Jak i gdzie zdiagnozować zespół Aspergera u dorosłych?

Co to jest zespół Aspergera?

Zespół Aspergera jest zaburzeniem rozwojowym, które może zostać zdiagnozowane zarówno u osób dorosłych, jak i dzieci. To stosunkowo nowa jednostka diagnostyczna, bardzo często mylnie nazywana chorobą Aspergera. Zgodnie z najnowszą wiedzą medyczną to łagodne zaburzenie, które oficjalnie zaliczane jest do spektrum autyzmu. Podstawowym objawem dolegliwości są komplikacje na płaszczyźnie interakcji międzyludzkich, prowadzące do trudności w nawiązywaniu, a także utrzymywaniu kontaktu osoby zaburzonej ze zdrową. Główny czynnik, który odróżnia zaburzenie od ciężkiego spektrum autyzmu, stanowi brak ogólnego opóźnienia oraz upośledzenia rozwoju mowy czy posiadanych funkcji poznawczych.

Czynnikami, które mogą prowadzić do rozwoju zespołu Aspergera u osób dorosłych, są:

• działanie czynników genetycznych,
• wiek ojca dziecka powyżej czterdziestego roku życia,
• urazy doznane w okresie okołoporodowych,
• zachorowanie przez matkę na toksoplazmozę w trakcie ciąży,
• uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego w okresie okołoporodowym,
• poważne infekcje atakujące ośrodkowy układ nerwowy,
• zachorowanie na dziecięce porażenie mózgowe.

Warto pamiętać, że zespół Aspergera nie jest zaburzeniem dziedzicznym. Czynniki genetyczne mogą jedynie predysponować osobę do rozwoju jednostki chorobowej, a zauważenie objawów warto niezwłocznie konsultować ze specjalistą.

Jak rozpoznać zespół Aspergera u osób dorosłych?

Proces diagnostyczny osoby zmagającej się z objawami zaburzenia jest bardzo długi. Specjalistami, którzy zajmują się diagnozowaniem schorzenia, są psychiatrzy oraz neurologowie, którzy dzięki wiedzy oraz doświadczeniu potrafią trafnie rozpoznać zespół Aspergera u dorosłych.

Objawami, które mogą świadczyć o posiadaniu zespołu Aspergera u osób dorosłych, są:

• zaburzenie interakcji społecznych,
• całkowity lub częściowy brak umiejętności, które stanowią niezbędne elementy do zbudowania trwałej relacji interpersonalnej,
• znaczne problemy z przeprowadzaniem komunikacji werbalnej oraz niewerbalnej,
• nierozumienie zachowań, które widoczne są u innych ludzi,
• nieadekwatne, niezrozumiałe dla osób zdrowych wyrażanie własnych odczuć oraz emocji,
• posiadanie specyficznych, często wyjątkowych zachowań, które bardzo pochłaniają uwagę osoby zaburzonej,
• powtarzanie rytualnych, schematycznych zachowań czy przyzwyczajeń,
• ujawnianie się zachowań obsesyjno-kompulsywnych o różnym podłożu,
• nieprawidłowe funkcjonowanie percepcji zmysłowej.

Rozpoznanie u konkretnej osoby dorosłej symptomów zespołu Aspergera powinno skłonić do natychmiastowej konsultacji neurologicznej oraz psychiatrycznej. Szybkie rozpoznanie zaburzenia oraz wdrożenie leczenia pozwoli pacjentom odzyskać najwyższą jakość życia, a także zdolność do codziennego funkcjonowania w społeczeństwie. Więcej informacji na temat konsultacji z neuropsychologiem znajduje się na stronie: https://www.kobiecatsronazycia.pl/neuropsycholog-czym-sie-zajmuje-kiedy-sie-do-niego-udac/.

Warto pamiętać, że zespół Aspergera nie jest chorobą. Leczenie tego zaburzenia polega na stosowaniu terapii psychologicznych, które pomagają osobom zmagającym się z zespołem w prawidłowym zrozumieniu emocji oraz zachowań będących dla osób zaburzonych całkowicie obcymi i niezrozumiałymi.