Jak decydenci w ochronie zdrowia próbują oszukać pielęgniarki i społeczeństwo!
Dążąc do poprawy dostępności świadczeń zdrowotnych w podstawowej opiece zdrowotnej, NFZ od początku 2008 roku wprowadził dwie podstawowe zmiany:
1. Od 1 stycznia 2008 w ramach świadczeń pielęgniarki POZ wyodrębniona została nowa forma finansowania opieki pielęgniarskiej na rzecz osób przewlekle chorych i niesprawnych w zakresie podstawowych funkcji życiowych nazwana Pielęgniarską Opiekę Domową w POZ lub pielęgniarstwem zadaniowym (Zarządzenie nr 69/2007/DSOZ z dnia 25 września 2007 r.) . Rozwiązanie to było kontynuowane w pierwszej połowie 2009, natomiast od 1 lipca 2009 zostało bezprawnie ograniczone w oparciu o Komunikaty Dyrektorów Oddziałów NFZ, a w drugiej połowie 2009, Prezes NFZ podjął decyzję o rezygnacji z finansowania tego zakresu świadczeń z końcem 2009 roku.
W okresie półtora roku nastąpił dynamiczny rozwój bardzo potrzebnych i deficytowych świadczeń na rzecz osób wymagających intensywnej opieki w warunkach domowych. Efektem tego było zawarcie w 2009 roku przez NFZ blisko 500 umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych w ramach Pielęgniarskiej Opieki Domowej POZ, w ramach których zagwarantowana została codzienna opieka dla kilkudziesięciu tysięcy chorych i jednocześnie stworzono możliwość zatrudnienia dla wielu tysięcy pielęgniarek w całym kraju. Wprowadzenie przez NFZ nowej formy usług pielęgniarskich w POZ łączyło się ze wzrostem wydatków w budżecie ubezpieczeń zdrowotnych. W skali całego kraju w roku 2009 wydatki te należy szacować na poziomie 260 mln zł.
2. W tym samym roku Zarządzeniem nr 79/2008/DSOZ z dnia 13 października 2008 r. /czyli już w okresie pierwszych symtomów początku kryzysu/, Prezes NFZ wprowadził nowe zasady finansowania świadczeń lekarza POZ czyli wprowadził współczynnik korygujący stawkę kapitacyjną w stosunku do świadczeniobiorcy, u którego rozpoznano cukrzycę i/lub choroby układu krążenia. Zarządzenie weszło w życie z mocą obowiązującą od 1 października 2008 r. a w/w współczynnik został utrzymany również w roku 2009. Zmiana ta oznacza trzykrotnie wyższe środki finansowe za pacjentów z najczęściej występującymi schorzeniami w POZ , czyli nie są to środki na nowe zadania lekarza lecz pieniądze motywacyjne za tą samą pracę co przed zmianą. Powyższa zasada finansowania planowana jest do utrzymania w roku 2010.
NFZ bardzo niechętnie pokazuje dane dotyczące skutków finansowych Zarządzenia Nr 79/2008, ale w skali kraju w roku 2009 należy szacować, że koszt ten wynosi ponad dwa miliardy złotych.
Podsumowanie i trzy pytania:
Porównując nakłady finansowe poniesione na dwie kategorie świadczeń czyli świadczenia lekarza i pielęgniarki POZ, wprowadzone w tym samym roku przez NFZ, oczywistym jest, że produktem kosztorodnym jest wprowadzenie nowych zasad finansowania świadczeń lekarza POZ a nie finansowanie opieki pielęgniarskiej dla obłożnie chorych w domu.
1.Dlaczego wzrost kosztów w POZ przekraczający plan finansowy NFZ w 2009 tłumaczy się wyłącznie kosztami świadczeń pielęgniarstwa zadaniowego, a nie wzrostem finansowania dla lekarzy rodzinnych które stanowi 10 krotnie wyższy wzrost obciążenia budżetu NFZ?
2.Dlaczego Minister Zdrowia wspólnie z Prezesem NFZ podjęli decyzję o zaprzestaniu finansowania niezbędnych usług pielęgniarskich w POZ, a pozostawili zwielokrotnione finansowanie tych samych świadczeń realizowanych przez lekarzy POZ?
3.Czyżby administracja NFZ nie dostrzegała tak wyraźnych różnic? Aż trudno uwierzyć w taką indolencję urzędników zajmujących poważne i odpowiedzialne stanowiska w administracji publicznej. A może są ofiarami polskiej choroby zakażnej zwanej matactwem i korupcją?
Inicjatorzy ogólnopolskiej akcji PIELĘGNIARKI DLA SWOICH CHORYCH
Więcej informacji w przedmiotowej sprawie w dziale: Świadczenia pielęgniarki POZ – zadaniowa forma finansowania – Akcja społeczna – Pielęgniarki dla swoich chorych.
