Posiedzenie senackiej komisji zdrowia w dniu 9 września 2021 roku.

Senator: Mamy pozwolić odejść tym pielęgniarkom?

Panie Ministrze, pora na to, żeby ministerstwo czy, jeśli można tak powiedzieć, całe państwo wzięło jednak odpowiedzialność za to, co się w szpitalach dzieje. A dlaczego tak się dzieje? Jeśli byłoby tak pięknie, jak się mówi, że jest – no, te nakłady tak bardzo wzrosły – to w tych szpitalach nie byłoby tylu problemów. Nie chcę wchodzić w szczegóły, ale mógłbym tutaj podać kilkanaście przykładów, jak koszty szpitali będą wzrastać z powodów od nas niezależnych. Takim przykładem jest wzrost wynagrodzeń minimalnych, który nie obejmuje np. pielęgniarek pracujących na kontraktach, które chcą natychmiast… No, Panie Ministrze, proszę nie rozkładać rąk.

Już kończę, ja też nie chcę przedłużać.

Mówię o tym, że te pielęgniarki albo się zwolnią, albo zażądają wyższych stawek, a tych kosztów już nikt nie pokryje. Czy to będzie złe zarządzanie? Mamy pozwolić odejść tym pielęgniarkom, obniżyć jakość świadczeń, zamknąć oddział? Czy dobrym zarządzaniem nie byłoby wypłacenie im wyższych pensji, aby ten szpital działał? Panie Ministrze, to są takie dylematy, przed którymi stoimy. Proszę, aby pan jednak troszeczkę tę odpowiedzialność na siebie wziął.

źródło: senat.gov.pl

Pielęgniarki w czasie pandemii

Okres pandemii dla pielęgniarek to czas znacznego obciążenia dla zdrowia fizycznego, ale także, a może przede wszystkim, zdrowia psychicznego. To są sprawy oczywiste…

Na początku pandemii, pielęgniarki słysząc o zagrożeniu jakie niesie koronawirus, miało poczucie strachu o swoje bezpieczeństwo i swoich rodzin. Po przyjmjęciu do szpitali pierwszych pacjentów z COVID-19, wiele pielęgniarek skorzystało z możliwości opieki nad dzieckiem lub wybierało zaległe urlopy wypoczynkowe. Część poszła na zwolnienia lekarskie. Wskutek takiej sytuacji, niektóre podmioty lecznicze, zostały pozbawione znacznej liczby i tak brakującego personelu pielęgniarskiego.

Takie były realia pierwszych tygodni pandemii w Polsce. Większość podmiotów leczniczych oraz inne jednostki takie jak: ZOL i DPS na własną rękę starały się zabezpieczyć pielęgniarki w indywidualne środki ochrony osobistej. Chirurgiczne maski jednorazowe były przydzielane pielęgniarkom, po jednej lub dwie sztuki na 12-godzinny dyżur. Były prane fartuchy flizelinowe! Wojewoda do DPS, w którym doszło do licznych zakażeń koronawirusem wśród pensjonariuszy oraz personelu pielęgniarskiego, w ramach pomocy rządowej wysłał… płyn dezynfekcyjny do rąk. To był czas kiedy sprzęt ochronny w postaci kombinezonu stanowił, przedmiot pożądania wielu pielęgniarek. Tragiczna była także sytuacja, w powyższym zakresie, pielęgniarek w przychodniach oraz wykonujących wizyty w domach pacjentów.

Wynagrodzenia pielęgniarek kontraktowych w pandemii

Przed okresem pandemii wynagrodzenia pielęgniarek pracujących na umowach kontraktowych były bardzo zróżnicowane. Były podmioty lecznicze, które oferowały stawkę godzinową około 20 zł. Inne stawki funkcjonowały w szpitalach. Oscylowały one w granicach 40 – 50 złotych za godzinę wykonywania świadczeń pielęgniarskich. Zapewne różnice w stawkach zależały także od rejonu Polski, miasta oraz czy podmiotem leczniczym jest szpital powiatowy czy kliniczny w dużym mieście akademickim.

Dodatek od dyrektora – wynagrodzenia pielęgniarek kontraktowych

Pierwszym czynnikiem, który wpłynął na podniesienie stawki godzinowej pielęgniarek i położnych, był przyznany przez dyrektora podmiotu leczniczego – dodatek. Tymi jednostkami w pierwszym etapie pandemii były tzw. szpitale jednoimienne. Warto nadmienić, że przyznanie tego dodatku było zależne tylko od dobrej woli dyrektora, a środki finansowe pochodziły z ministerstwa zdrowia. I nie obciążały budżetu szpitala. Wręcz przyczyniły się do tego, że szpitale jednoimienne wyszły z zadłużenia.

Jak powyższe dodatki dla pielęgniarek kontraktowych wyglądały w praktyce? W jednym szpitalu, dyrektor stawkę godzinową lekarza zwiększył o 150 zł. Pielęgniarkom dodatku nie przyznał. W innym szpitalu dyrektor pielęgniarkom kontraktowym zwiększył stawkę godzinową z 45 zł do 80 zł. Czyli o 78%.

Nie poruszam w artykule, kwestii wynagrodzeń pielęgniarek zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę, gdyż to nie jest tematem omawianego zagadnienia. Może na życzenie czytelników poruszymy ten temat wkrótce na Ogólnopolskim Portalu Pielęgniarek i Położnych.

Rekompensata z NFZ – wynagrodzenia pielęgniarek kontraktowych

Od maja 2020 roku NFZ, zgodnie z poleceniem ministra zdrowia, wypłacał pielęgniarkom tzw. rekompensaty. W sprawie zmian w zasadach ich wypłaty oraz interpretacji zasadności ich przyznawania można spokojnie napisać kilka podręczników pt.

– Jak skutecznie skłócić zespół pracowników,

– Kiedy dyrektor powinien dać, ale nie musi.

W pierwszym okresie pandemii rekompensata dla pielęgniarek kontraktowych wynosiła 50% ich wynagrodzenia miesięcznego. Z górnym limitem 10 tys. złotych. Wobec powyższego pielęgniarka kontraktowa, ze stawką 45 za godzinę pracy, w przypadku przepracowania 250 godzin, miała wynagrodzenie w wysokości 11 250 zł. To tej pielęgniarce przysługiwała rekompensata w wysokości 50% wynagrodzenia czyli 5 626 zł. Razem 16 876 zł.

Natomiast w przypadku pielęgniarki, która otrzymała dodatek “dyrektorski” i jej stawka godzinowa wynosiła 80 zł, to w przypadku przepracowania 250 godzin, jej dochód wyniósł 20 tys. złotych. Plus rekompensata w wysokości 10 tys. złotych. Razem 30 tys. złotych.

Natomiast od listopada 2020 roku wysokość rekompensaty wynosiła 100% wynagrodzenia pielęgniarki kontraktowej. Z górnym limitem 15 tys. złotych.

W przypadku pielęgniarek pracujących na podstawie umowy o pracę, wysokość rekompensaty z NFZ, wynosiła odpowiednio 50% a następnie 100% wynagrodzenia zasadniczego.

Likwidacja dodatków covidowych – presja na wzrost wynagrodzeń pielęgniarek kontraktowych

Nie wdając się w szczegóły, obecnie niewielka liczba pielęgniarek kontraktowych ma wypłacane rekompensaty z NFZ. Jest to związane ze zmianą polecenia ministra zdrowia do prezesa NFZ w sprawie sposobu wypłaty dodatków covidowych. Polecenie z dnia 31 maja weszło w życie 1 czerwca.

Dyrektorzy podmiotów leczniczych od dawna podkreślali, że wstrzymanie wypłaty rekompensat będzie skutkować olbrzymią presją pracowników ochrony zdrowia na wzrost wynagrodzeń. I taka sytuacja ma obecnie miejsce.

Mamy do czynienia z bardzo skrajnymi sytuacjami w przedmiotowym zagadnieniu. Niektórzy dyrektorzy proponują obniżenie stawek godzinowych. Sami pracownicy wysuwają żądania wzrostu stawki godzinowej nawet o 50 złotych.

Opisana powyżej sytuacja w zakresie stawki godzinowej dla pielęgniarki kontraktowej w wysokości 80 zł, zmieniła się na 58 zł. Z 45 złotych przed wybuchem pandemii. To i tak wzrost stawki godzinowej sprzed pandemii o 29%.

Pielęgniarki i położne, które mają własne doświadczenia w opisywanym powyżej zagadnieniu proszone są o przesyłanie informacji do Ogólnopolskiego Portalu Pielęgniarek i Położnych na adres: [email protected]. Redakcja zapewnia anonimowość w zakresie autora oraz podmiotu leczniczego, którego dotyczy opisana sytuacja.