Pielęgniarka pozwała szpital za brak wypłaty dodatku COVID
Redakcja Ogólnopolskiego Portalu Pielęgniarek i Położnych przytacza fragmenty uzasadnienia do wyroku Sądu Rejonowego z sierpnia 2022 roku.
Pozwem w 2021 r. pielęgniarka A. S. wniosła o zasądzenie od pozwanego (…) we W. na jej rzecz kwoty 13.454,90 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 13.454,90 zł do dnia zapłaty. Jednocześnie domagała się zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Uzasadniając żądanie pozwu pielęgniarka wskazała, że pozostaje zatrudniona u pozwanego nieprzerwanie na stanowisku starszej pielęgniarki na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony.
Dodała, że została skierowana przez pozwanego do pracy w przyszpitalnej poradni, która stanowi wewnętrzną jednostkę organizacyjną pozwanego, powiązaną bezpośrednio z Klinicznym Oddziałem.
Wyjaśniła, że po wystąpieniu na terenie Polski epidemii COVID-19, otrzymała we wrześniu 2020 r. od swoich przełożonych polecenie wykonywania pracy również w samym Klinicznym Oddziale. Praca polegała na pobieraniu od pracowników i pacjentów tego oddziału wymazów na potrzeby wykonania testów na obecność wirusa SARS-CoV-2. A. S. podała, że wykonywała powyższe obowiązki dzieląc je z pracą w Poradni w ramach swojego etatu począwszy od września 2020 r. do lutego 2021 r. włącznie.
Wskazała, że pozwany szpital znalazł się w wykazie podmiotów leczniczych sporządzonym w dniu 15 września 2020 r. przez Wojewodę (…) w porozumieniu z Dyrektorem (…) Oddziału Wojewódzkiego (…), dla których Minister Zdrowia polecił Narodowemu Funduszowi Zdrowia przekazać środki finansowe z przeznaczeniem na przyznanie osobom wykonującym zawód medyczny, uczestniczącym w udzielaniu świadczeń zdrowotnych i mających bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem i z zakażeniem wirusem (…)2 dodatkowego świadczenia pieniężnego, wypłaconego miesięcznie według zasad określonych w załączniku do tego polecenia.
Pielęgniarka podała, że wobec świadczonych przez nią w okresie od września 2020 r. do lutego 2021 r. obowiązków pracowniczych na Klinicznym Oddziale (…) we W., w bezpośrednim kontakcie z pacjentami z podejrzeniem i z zakażeniem wirusem (…)2 należne jej jest od pozwanego za każdy miesiąc pracy w powyższym okresie dodatkowe świadczenie pieniężne.
Pielęgniarka dodała, że otrzymała dodatkowe świadczenie pieniężne wyłącznie za styczeń 2021 r., natomiast nie otrzymała go za okres wrzesień 2020 r. – grudzień 2020 r., a także za luty 2021 r. Wyjaśniła, że w odpowiedzi na wezwanie do zapłaty, pozwany odmówił wypłaty jej świadczenia wskazując, że okoliczności pracy pielęgniarki z pacjentami z podejrzeniem lub z zakażeniem wirusem (…)2 została potwierdzona przez osobę kierującą danym oddziałem tylko za styczeń 2021 r.
Szpital: pielęgniarka pracowała w przychodni dlatego dodatek się nie należy…
W odpowiedzi na pozew strona pozwana, (…) we W., wniosła o oddalenie powództwa w całości, a także zasądzenie na jej rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
Pozwany uzasadniając swoje stanowisko oświadczył, że nie jest legitymowany do występowania w niniejszym procesie, albowiem żądane przez pielęgniarkę należności finansowe nie wynikają z postanowień umowy o pracę i nie przysługują na podstawie przepisów powszechnie obowiązujących, nie przysługują na podstawie innych przepisów prawa pracy, w tym wewnętrznych przepisów płacowych.
Podał, że w wykonaniu poleceń Ministra Zdrowia, Narodowy Fundusz Zdrowia w W. Oddział we W., zawarł z pozwanym umowę ((…)), w której zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania dodatkowego świadczenia pieniężnego osobom wykonującym zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, uczestniczącym w udzielaniu świadczeń zdrowotnych i mającym bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2, w wysokości 100% wynagrodzenia danej osoby, a NFZ zobowiązał się do przekazywania środków zapewniających możliwość wypłaty dodatkowych świadczeń.
Wedle umowy, środki finansowe na dodatkowe świadczenia pieniężne dla wskazanych w niej osób miały być przekazywane za okres uczestniczenia przez te osoby w udzielaniu świadczeń zdrowotnych w bezpośrednim kontakcie z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2, przypadający od dnia 1 listopada 2020 r. Pozwany dodał, że zobowiązał się do comiesięcznego przekazywania do (…) Oddziału Wojewódzkiego (…) pisemnej informacji o wysokości kwoty niezbędnej do zapewnienia dodatkowych świadczeń pieniężnych.
Wskazał, że obowiązek wypłaty przez niego świadczenia za dany miesiąc stawał się wymagalny po przedstawieniu informacji do NFZ, w której zgłoszone miały być świadczenia dla danej osoby. Według pozwanego, nie jest on obecnie zobowiązany do świadczenia na rzecz powódki jakichkolwiek należności związanych z dodatkiem. Końcowo wskazał, że odmówił powódce wypłaty żądanego świadczenia, gdyż powziął wątpliwość, czy osoba wykonująca zawód medyczny w poradni specjalistycznej pozwanego szpitala, która to nie jest przeznaczona wyłącznie do leczenia pacjentów szpitala, nabywa prawo do tego świadczenia.
W piśmie z grudnia 2021 r. (k. 50-51v. akt) pielęgniarka podtrzymała żądanie pozwu.
W piśmie z dnia 18 lutego 2022 r. (k. 63-63v. akt) pielęgniarka poinformowała, że pozwany dokonał na jej rzecz w dniu 4 stycznia 2022 r. wpłat w łącznej kwocie 6.880,56 zł, w drodze następujących przelewów bankowych: na kwotę 664,30 zł tytułem PC-19 09.2020, na kwotę 664,29 zł tytułem PC-19 10.2020, na kwotę 2.795,17 zł tytułem PC-19 11.2020, na kwotę 2.756,80 zł tytułem PC-19 12.2020. Powódka wskazała, że wobec powyższego pozwany co do zasady uznał jej roszczenie za: wrzesień 2020 r., październik 2020 r., listopad 2020 r. oraz grudzień 2020 r.
Pełnomocnik pielęgniarki na rozprawie w dniu 17 maja 2022 r. oświadczył, że ogranicza żądanie pozwu o kwotę 10.700,64 zł brutto, domagając się w dalszym ciągu kwoty 2.754,26 zł brutto. Nadto podał, że do dnia poprzedzającego dzień spłaty, tj. do 3 stycznia 2022 r. żąda odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 13.574,90 zł od dnia 16 lipca 2021 r. do dnia 3 stycznia 2022 r., natomiast od dnia 4 stycznia 2022 r. do dnia zapłaty żądane odsetek od kwoty obecnie dochodzonej.
(…) Na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2022 r. pełnomocnik pozwanego wskazał, że strona pozwana nie kwestionuje, iż powódka pracowała w lutym 2021 r. przez wskazaną liczbę godzin.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
(…) Pielęgniarka w okresie od września 2020 r. do lutego 2021 r. uczestniczyła w udzielaniu świadczeń zdrowotnych i miała bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem.
Od okresu jesieni 2020 r. u pozwanego były sporządzane listy godzinowe kontaktu danego pracownika z pacjentem zakażonym wirusem (…).
W lutym 2021 r. pracownicy otrzymali informację, iż za okres od połowy września 2020 r. do grudnia 2020 r. będzie wypłacone świadczenie dodatkowe (,,dodatek covid’’) za wszystkie godziny przepracowane w szpitalu. Korekta świadczeń miała miejsce w lutym 2021 r. Pielęgniarka również była objęta korektami.
Za miesiąc luty 2021 r. ponownie rozliczano pracowników z poszczególnych godzin przebywania z pacjentami zakażonymi (…)2.
Listy pracowników uczestniczących w udzielaniu świadczeń zdrowotnych i mających bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem (…)2 były podpisywane przez przełożonych powódki, tj. B. B. i J. S., a następnie przekazywanie do Oddziału Kadr przez B. B..
Pielęgniarka w dniu 8 marca 2021 r. otrzymała od pracodawcy dodatkowe świadczenie pieniężne za miesiąc styczeń 2021 r. w kwocie 3.902,56 zł.
W dniu 14 kwietnia 2021 r. bezpośredni przełożeni powódki, tj. Kierownik Kliniki (…), wystąpili do dysrekcji (…) we W. w sprawie wypłaty spornego dodatkowego świadczenia pieniężnego.
Szpital wykazywał do NFZ pielęgniarkę do dodatku ale jej go nie wypłacał…
Dyrektor pozwanego szpitala odmówił pielęgniarce wypłaty świadczenia dodatkowego. W adnotacji poczynionej na otrzymanym piśmie z dnia 14 kwietnia 2021 r. wskazał: ,,Poradnie nie są ujęte w wykazanie NFZ do pracy z (…). Żadna poradnia nie dostaje dodatków.’’
(…) Oddział Wojewódzki (…) we W., w odpowiedzi na wnioski powódki z dnia 26 lipca 2021 r. i 9 sierpnia 2021 r. udzielił jej informacji, iż wnioski pozwanego szpitala o przekazaniu środków na wypłatę dodatkowego świadczenia pieniężnego obejmowały również dane powódki za miesiące: wrzesień 2020 r., październik 2020 r., listopad 2020 r. oraz styczeń 2021 r.
Pismem z dnia 25 czerwca 2021 r., doręczonym pozwanemu w dniu 1 lipca 2021 r., pielęgniarka zwróciła się do pozwanego o wypłatę dodatkowego świadczenia pieniężnego za okres każdego miesiąca kalendarzowego poczynając od września 2020 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wymagalności do dnia zapłaty, z wyłączeniem miesiąca stycznia 2021 r., gdyż powódka otrzymała za ten miesiąc świadczenie.
Pozwany szpital w piśmie z dnia 22 lipca 2021 r. odmówiła pielęgniarce wypłaty ww. świadczenia dodatkowego.
Pozwany dokonał w dniu 4 stycznia 2022 r. na rzecz powódki wpłat w łącznej kwocie 6.880,56 zł, w drodze następujących przelewów bankowych:
– na kwotę 664,30 zł tytułem PC-19 09.2020 – dodatkowe świadczenie za wrzesień 2020 r.,
– na kwotę 664,29 zł tytułem PC-19 10.2020 – dodatkowe świadczenie za październik 2020 r.,
– na kwotę 2.795,17 zł tytułem PC-19 11.2020 – dodatkowe świadczenie za listopad 2020 r.,
– na kwotę 2.756,80 zł tytułem PC-19 12.2020 – dodatkowe świadczenie za grudzień 2020 r.
W dniu 19 maja 2021 r. pozwany dokonał na rachunek bankowy powódki przelewu kwoty 1.142,21 zł tytułem wyrównania świadczenia dodatkowego za grudzień 2020 r.
Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki za miesiące od lipca 2021 r. do września 2021 r., liczone jako ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wyniosło 5.778,17 zł brutto.
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo pielęgniarki było uzasadnione w całości.
(…) Zdaniem Sądu nie można nakładać na pielęgniarkę tak daleko idących negatywnych konsekwencji niezłożenia przez jej przełożoną wykazu za miesiąc luty 2021 r., jak niewypłacenie świadczenia dodatkowego za ww. miesiąc, szczególnie że pozwany szpital nie kwestionował końcowo, że pielęgniarka uczestniczyła w udzielaniu świadczeń zdrowotnych w pozwanym szpitalu m.in. w ww. miesiącu, mając bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem.
źródło: orzeczenia.ms.gov.pl
