Biuro Prawne Sejmu o projekcie ustawy autorstwa związku pielęgniarek

Redakcja Ogólnopolskiego Portalu Pielęgniarek i Położnych publikuje kolejny fragment „opinii merytorycznej do obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (druk nr 33), autorstwa Wojciecha Zgliczyńskiego specjalisty ds. społecznych w Biurze Analiz Sejmowych. Zainteresowane osoby zapraszamy do zapoznania się treścią artykułów, w których cytujemy pozostałe fragmenty opinii prawnych przygotowanych na zlecenie sejmowej komisji zdrowia: Pielęgniarki – opinia Biura Analiz Sejmowych o projekcie autorstwa związku pielęgniarek (OZZPiP) oraz Związek pielęgniarek obecną siatkę płac proponuje podzielić na dwie części.

Poniżej kolejny fragment przedmiotowej opinii w oryginalnym brzmieniu, który odnosi się do projektu ustawy autorstwa pani Krystyny Ptok, przewodniczącej Ogólnopolskiego Związku Pielęgniarek i Położnych.

(…) Propozycje zmian zawarte w opiniowanym projekcie, który jest głosem środowiska pielęgniarek i położnych, mają kilka celów, które można sprowadzić do jednego celu, jakim jest niwelowanie nieuzasadnionych dysproporcji w zakresie poziomu wynagrodzeń pracowników podmiotów leczniczych.

Cel ten miałby zostać zrealizowany w szczególności poprzez:

1) powiązanie wynagrodzenia pracowników objętych ustawą z faktycznie posiadanymi kwalifikacjami jako podstawą ustalenia współczynników pracy określonych w załączniku do ustawy, czego dodatkowym elementem będzie zrównanie pracowników posiadających takie same kwalifikacje niezależnie od tego w jakim czasie w roku je nabyli,

2) podniesienie współczynników pracy dla wybranych grup zawodowych, które ma zniwelować różnice między pracownikami wykonującymi podobne obowiązki, które wymagają podobnego wkładu pracy i z którymi związana jest podobna odpowiedzialność.

Zaproponowane działanie dotyczące wprowadzenia mechanizmu zmiany wynagrodzenia w związku z podniesieniem kwalifikacji powinny przyczynić się do niwelowania nieuzasadnionych dysproporcji i wydają się być uzasadnione.

Niemniej jednak proponowane zmiany w zakresie poziomu wynagrodzeń wybranych grup pracowników podmiotów leczniczych mogą budzić wątpliwości.

Warto zwrócić uwagę, że zgodnie z przepisami gwarantującymi ochronę wynagrodzenia zasadniczego od 1 lipca 2023 r. zwiększeniu o 12,1% uległy wynagrodzenia wszystkich dziesięciu grup zawodowych objętych regulacjami ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych. Wynikało to wprost z przyjętego w ustawie mechanizmu, który wiąże określone współczynniki pracy przypisane poszczególnym grupom zawodowym z kwotą przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym ustalenie najniższego wynagrodzenia zasadniczego (podanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”).

Przyjmując, że wysokość tego przeciętnego wynagrodzenia za 2021 r. wynosiła 5662,52 zł, a w 2022 r. wyniosła 6346,15 zł, to wzrost wynagrodzeń wyniósł w zależności od grupy od 444,36 zł (grupa 10) do 991,25 zł (grupa 1). W perspektywie 1 lipca 2024 r. należy spodziewać się kolejnych istotnych podwyżek dla wszystkich grup pracowników objętych ustawą. Otwarte pozostaje pytanie, czy proponowany w projekcie wzrost wynagrodzeń w grupie 3, 4 , 5 i 6 odpowiednio o 380,77 zł, 888,46 zł, 1078,85 zł oraz 951,92 zł, który łącznie według przedstawionych przez projektodawcę szacunków może spowodować wydatki po stronie NFZ oraz budżetu państwa na poziomie ok. 4 183 mln zł, jest uzasadniony, zwłaszcza biorąc pod uwagę obecną sytuację finansów publicznych.

Według projektodawców przyjęcie proponowanej regulacji spowoduje korzystne skutki społeczne. Regulacja ma wpłynąć na zmniejszenie deficytu kadry medycznej i podniesienie jej kwalifikacji, co ma jakoby w sposób oczywisty spowodować lepsze zaspokajanie potrzeb społecznych w zakresie ochrony zdrowia i ogólną poprawę stanu zdrowia społeczeństwa. Regulacja ma również przyczynić się do zwiększenia stabilności funkcjonowania podmiotów leczniczych. Co więcej skutkiem regulacji ma być rozwój edukacji i nauki w zakresie ochrony zdrowia, dzięki wzrostowi liczby pracowników podwyższających poziom wykształcenia jak i nabywających wykształcenie specjalistyczne.

Założenia te należy ocenić jako optymistyczne. Warto przy tym podkreślić, że problem deficytu personelu medycznego wynika nie tyle z niedostatecznej motywacji finansowej profesjonalistów do pracy w podmiotach leczniczych, ale ogólnie z braku pracowników, co z kolei jest spowodowane w dużej mierze problemami systemu kształcenia i szkolenia, a także wynika z obecnej sytuacji demograficznej.

Z kolei odroczenie gratyfikacji finansowej trudno traktować jako przesądzające o decyzji o podjęciu wysiłku związanego z podnoszeniem kompetencji zawodowych. (…)

źródło: sejm.gov.pl – 22 stycznia 2024 roku.