Z uzasadnienia Sądu Okręgowego:
Sąd Rejonowy nakazuje wliczyć dodatek podwyżkowy do całości wynagrodzenia pielęgniarki
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 listopada 2018 r., Sąd Rejonowy w Skierniewicach IV Wydział Pracy w sprawie sygn. akt IV P 86/18 z powództwa A. D. przeciwko (…) Centrum Medycznemu spółce z ograniczona odpowiedzialnością w S., o odprawę pieniężną:
1. zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 10.378,38 zł tytułem odprawy pieniężnej wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 października 2017 r. do dnia zapłaty;
2. umorzył postępowanie w pozostałym zakresie.
3. nadał wyrokowi w punkcie 1-szym rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 3.459,46 zł.
Powyższe orzeczenie zapadło w oparciu o następujące ustalenia faktyczne.
Szpital nie zaliczył pielęgniarce dodatku podwyżkowego do wysokości odprawy
Odnośnie do charakteru prawnego odprawy pieniężnej, Sąd podniósł, iż jest ona jednorazowym świadczeniem związanym z ustaniem stosunku pracy przysługującym pracownikowi w oparciu o przepis art. 8 powoływanej ustawy w związku z rozwiązaniem stosunku pracy w ramach grupowego zwolnienia, a więc w warunkach art. 1 tej ustawy, jak i indywidualnego w oparciu o przepis art. 10 tejże ustawy. Przepis art. 10 wskazuje, iż przyczyny rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników muszą stanowić wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy. Oznacza to, iż musi istnieć sytuacja, w której bez zaistnienia tej przyczyny nie zostałaby podjęta przez pracodawcę indywidualna decyzja o zwolnieniu pracownika i zwolnienia te w okresie nieprzekraczającym 30 dni obejmują mniejszą liczbę pracowników niż określona w art. 1, w którym przyczyny niedotyczące pracownika nie muszą stanowić wyłącznego powodu. Do stosowania więc ustawy konieczne jest, aby zwolnienia następowały z przyczyn niedotyczących pracowników. Przedmiotowa odprawa stanowi, w istocie, rekompensatę za niezawinioną przez pracownika utratę pracy. Celem jej jest złagodzenie negatywnych dla pracownika skutków związanych ze zwolnieniem go z pracy. Z tego też względu przyjmuje się, iż spełnia ona funkcje socjalną, alimentacyjną. (…)
Podnieść należy, iż pozwany nie kwestionował, co do zasady, prawa powódki do odprawy pieniężnej, nie zgodził się, jednak, z jej wysokością. W konsekwencji, spornym było zaliczenie dodatku podwyżkowego, do dochodzonej należności. Swoje stanowisko, w zakresie żądania oddalenia powództwa, uzasadniał przedwczesnym wystąpieniem na drogę sądową oraz powoływał się na sprzeczność żądania z zasadami współżycia społecznego oraz nadużyciem prawa, w związku z nie wyczerpaniem próby pozasądowego zakończenia postępowania. Nie podjęcie, przez powódkę, kroków mających na celu polubowne załatwienie sprawy, jak również nie wezwanie do zapłaty. Brak szans pozwanego na dokonanie zapłaty oraz pozasądowe zakończenie sprawy. Wytoczenie powództwa jest zasadne jedynie w razie niepowodzenia negocjacji. Świadczy to o braku woli ze strony powódki dobrowolnego i pozasądowego zakończenia sporu. Powódka naruszyła obowiązek mediacji, wynikający z art. 187 § 1 pkt 3 k.p.c.
Szpital do pielęgniarki: podpisz ugodę
W ocenie Sądu I instancji, okoliczności sprawy wskazują, iż pozwany pomimo powoływania się na powyższe i nie wyczerpanie przez powódkę możliwości porozumienia się, do czego również odnosił się w sprzeciwie zapomina, iż to na mim spoczywał z chwilą ustania stosunku pracy obowiązek zapłaty dochodzonego przez powódkę świadczenia. Pomimo posiadania stosownej wiedzy w tym zakresie i dysponowania środkami pieniężnymi w sierpniu 2017 r., kiedy to już biegł okres wypowiedzenia, co podnosił w innych, tożsamych sprawach, rozpoznawanych z jego udziałem przed tutejszym Sądem, gdzie proponował innym pracownikom zapłatę należnych im świadczeń, co sam przyznał. Rozdysponował je, jednak, na inne cele. Nie wskazał jakie. Powódka wskazała również w niniejszym postępowaniu, iż taką propozycję też otrzymała. Treść ugody była niezrozumiała i bezskutecznie próbowała wyjaśnić jej warunki. Pozwany nie podjął z nią, jednak, żadnej rozmowy, co pomija w swoim sprzeciwie. Z tego względu, nie doszło do jej podpisania. (…)
Spornym było, poza powyższymi zarzutami, jedynie w konsekwencji, czy należna powódce odprawa pieniężną, winna uwzględniać, tak zwany dodatek podwyżkowy, co, również, było kwestionowane w sprawie o odszkodowanie, prawomocnie zakończonej, do której to wysokości powódka ograniczyła żądanie pozwu. Podstawą przyznania tego świadczenia, są przepisy Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. 2015 r. poz. 1400 ze zm.). Przepisami tymi wraz ze zmianami zagwarantowano wzrost wynagrodzeń pielęgniarek i położnych w 2015 r. oraz kolejnych latach i uregulowano procedurę przyznawania tych podwyżek (§ 2 ust. 4-5 ). Rozporządzenie powyższe bowiem zmieniono rozporządzeniem z dnia 14 października 2015 r. Dz.U. poz. 1628, tj. z 2016 r. poz. 1146. W rozporządzeniu uregulowano jak wskazano procedurę przyznawania podwyżek pracownikom zatrudnionym na stanowisku pielęgniarki i położnej (§ 2 ust. 4-5). Zasadniczym elementem tej procedury było porozumienie zawierane ze związkiem zawodowym zrzeszającym wyłącznie pielęgniarki i położne określające szczegółowe zasady podziału przekazanych środków na wynagrodzenie pielęgniarek i położnych, na podwyżki. Porozumienie to winno dotyczyć sposobu podziału miesięcznie środków określonych w ust. 3 pkt 1 na wynagrodzenia pielęgniarek i położnych, z uwzględnieniem zapewnienia średniego wzrostu wynagrodzenia wraz z innymi składnikami i pochodnymi o 300 zł w przeliczeniu na etat albo równoważnik etatu. W przypadku nie zawarcia porozumienia albo braku pozytywnej opinii, wskazanych w ustępie 4, w terminie 7 dni, od, przedłożenia przez świadczeniodawcę, propozycji podziału środków, określonych w ust. 3,,, przedstawicielom, o których mowa w ust. 4, sposób podziału tych środków na wynagrodzenia pielęgniarek i położnych określa ten świadczeniodawca (pracodawca) i przekazuje jego kopię wraz z podpisanymi umowami dyrektorowi właściwego oddziału wojewódzkiego (…) w terminie 14 dni od dnia otrzymania tych umów. Powódce więc stosownie do tych przepisów, gdyż zostały zawarte porozumienia gwarantujące wzrost wynagrodzenia przyznano stosowną kwotę, co jest niesporne, która to również zgodnie z tymi przepisami ulegała stosownemu wzrostowi.
Sąd: dodatek podwyżkowy, należy zaliczać do całości wynagrodzenia pielęgniarek
Świadczenie to, jak wynika wprost z przepisów, choć zwane dodatkiem, zapewnia i gwarantuje, wzrost wynagrodzenia pielęgniarek i położonych. Jest przeznaczane na ich wynagrodzenia, co również wynika z przepisów. Stanowi ono, w istocie, choć nazywane jest dodatkiem, ze względu na zasady jego przydziału oraz sposób finansowania z NFZ, podwyżkę wynagrodzenia, które pielęgniarkom i położnym, wypłaca pracodawca, będący świadczeniodawcą usług medycznych, nie zaś inny podmiot. Zgodnie z § 2 ust. 1 powyższego rozporządzenia (przed zmianami), w terminie 14 dni od ogłoszenia niniejszego rozporządzenia świadczeniodawca posiadający umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z enumeratywnie określonymi wyłączeniami, które nie dotyczą niniejszej sprawy, przekazać miał dyrektorowi właściwego oddziału wojewódzkiego (…) informacje, według stanu na dzień ogłoszenia rozporządzenia o liczbie pielęgniarek i położnych, wykonujących, u tego świadczeniodawcy, zawód, w rozumieniu art. 19 ust. 1 pkt 1 – 3 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1435 ze zm. obecnie tj. z 2016 r. poz. 1251) i realizujących świadczenia opieki zdrowotnej oraz w formie indywidualnej praktyki pielęgniarki i położnej wyłącznie w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego albo indywidualnej praktyki pielęgniarki i położnej wyłącznie w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego w przeliczeniu na liczbę etatów realizujących te świadczenia. Ustęp 2 tego przepisu wskazywał, jakie dane o których mowa w ustępie 1 winny być wskazane. Podnieść należy, iż powyższe rozporządzenie zostało wydane na kanwie protestów pielęgniarek i położnych odnośnie wysokości otrzymywanego wynagrodzenia za pracę. Z rozporządzenia wynika wprost, co już podkreślano, iż ma ono zapewniać średni wzrost wynagrodzeń pielęgniarek i położonych. Środki te są przeznaczone, bowiem, na wynagrodzenia tych osób. Nie dotyczą one, więc, innych świadczeń należnych powódce z innego tytułu. Nie wskazują tego, bowiem, powołane przepisy, które mówią wprost o podwyżkach, wzroście wynagrodzeń w 2015 r. i kolejnych latach. U podstaw jego wyodrębnienia i nazywania go dodatkiem leżą jedynie powyższe przepisy, które to jak wynika z ich treści stanowią podstawę prawną dla wypłaty tego świadczenia przez pracodawcę, według określonych zasad ich ustalania i finansowania. Przepisy te stały się więc źródłem prawa. Stanowisko pozwanego odmawiające uznania tego świadczenia jako wynagrodzenia za pracę nie może się ostać i tym bardziej nie może rodzić negatywnych skutków dla powódki w tym zakresie. Przepisami tymi bowiem zagwarantowano wzrost średniego wynagrodzenia za pracę o określone kwoty. Nie ma podstaw, aby obecnie nie traktować ich jako wynagrodzenia za pracę, które powódka otrzymywała podwyższone w każdym miesiącu, a które to wpływa na wysokość odprawy. Wynagrodzenie pracownika jak wskazano stanowi podstawę dla jego obliczenia. W ocenie Sądu nie można pozbawiać powódki, jak oczekiwałby pracodawca należnej jej z mocy przepisów podwyżki wynagrodzenia, która winna być uwzględniona w wysokości przedmiotowej odprawy, która winna obejmować całe jej wynagrodzenie, w tym podwyżkę jego przyznaną stosownie do powyższych przepisów, które to wprost mówią o wzroście wynagrodzenia pielęgniarek i położnych. Z tego względu Sąd uwzględnił również w wysokości zasądzonego świadczenia pełne wynagrodzenia powódki, w tym z tytułu podwyżki zwanej dodatkiem, a która to była jedynie sporną w zakresie wysokości dochodzonego świadczenia. Z tego względu Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu. Na marginesie należy podkreślić, iż podnoszenie, że przedmiotowy dodatek aktualnie wszedł do wynagrodzenia w następstwie zmian prawnych, nie oznacza to w żadnym razie, iż było odmiennie. Potwierdza to rzeczywistą wolę ustawodawcy, która nie została wcześniej wprost wskazana. W ocenie Sądu regulacja ta wręcz potwierdza, iż stanowisko Sądu było dotychczas słuszne. Pozwany również wcześniej wypłacał przedmiotowe świadczenia z uwzględnieniem tegoż dodatku. (…)
źródło: uzasadnienie do wyroku Sądu Okręgowego – orzeczenia.ms.gov.pl
Wybrał: Mariusz Mielcarek
Zobacz także: Orzecznictwo sądowe w zakresie wykonywania zawodu pielęgniarki.
Pielęgniarki: dyrektorzy chcą sami dzielić 1200 PLN. Nasze stanowcze NIE!
Pielęgniarski live #18 – "Tak szpitale kantują pielęgniarki."
Pielęgniarki: tak szpitale kantują nas na pensjach.
