W dniu 19 stycznia 2017 roku Porozumienie Zawodów Medycznych złożyło do Marszałka Sejmu zawiadomienie o utworzeniu Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej Ustawa w sprawie warunków zatrudnienia w ochronie zdrowia. Do zawiadomienia załączono obywatelski projekt ustawy, którego treść publikujemy poniżej, oraz 1 500 podpisów obywateli popierających przedmiotowy projekt. Natomiast zamierzeniem autorów projektu ustawy jest zebranie… miliona podpisów.

Warto podkreślić, że projekt ten zawiera zapisy bardzo niekorzystne w kontekście wynagradzania pielęgniarek i położnych w porównaniu do innych zawodów medycznych. Nie ma racjonalnego wytłumaczenia, dlaczego dietetyk z tytułem magistra po 5 latach stażu ma mieć podstawę 7 800, a pielęgniarka po 30 latach pracy z tytułem magistra – 5 850 zł. Czyli 25% mniej! Zastanawia fakt, że według związków zawodowych ratownik medyczny ze średnim wykształceniem oraz ponad 5-letnim stażem pracy ma mieć wynagrodzenie zasadnicze 6 825 zł, czyli wyższe o tysiąc złotych niż pielęgniarka z tytułem magistra. Ponadto według związków zawodowych ratownik medyczny oraz technik elektroradiologii w związku z uzyskaniem tytułu „starszy” ma obligatoryjnie otrzymać wynagrodzenie zasadnicze wyższe o 975 zł. Natomiast w przypadku pielęgniarki i położnej związkowcy nie przewidują „starszej” pielęgniarki i położnej. Aby uzyskać wynagrodzenie zasadnicze równe wynagrodzeniu starszego elektroradiologa oraz ratownika medycznego, pielęgniarka musi ukończyć… specjalizację.

Projekt obywatelski autorstwa Porozumienia Zawodów Medycznych

Projekt z dnia 26.10.2016 r.

Ustawa
z dnia ……..
w sprawie warunków zatrudnienia w ochronie zdrowia

Art. 1. Ustawa określa sposób ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych, uwzględniający rodzaj wykonywanej pracy oraz kwalifikacje wymagane przy jej wykonywaniu oraz tryb przyznania wynagrodzenia.

Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) najniższe wynagrodzenie zasadnicze – najniższe miesięczne wynagrodzenie zasadnicze przysługujące pracownikowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze czasu pracy w podmiocie leczniczym, obliczone w sposób określony w art. 3-5;
2) podmiot leczniczy – podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust.1 pkt 1-6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2015 r. poz.618, z późn. zm.) ;
3) pracownik wykonujący zawód medyczny:
a. osoba wykonująca zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, zatrudniona w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym lub wykonująca pracę w podmiocie leczniczym na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło – z wyłączeniem lekarzy stażystów i lekarzy dentystów stażystów, których wysokość wynagrodzenia określają odrębne przepisy,
b. Osoba zatrudniona w ramach stosunku pracy w Państwowej Inspekcji Sanitarnej, która bierze bezpośredni udział w wykonywaniu zadań Inspekcji polegających na sprawowaniu zapobiegawczego i bieżącego nadzoru sanitarnego, prowadzeniu działalności zapobiegawczej i przeciwepidemicznej w zakresie chorób zakaźnych i innych chorób powodowanych warunkami środowiska, oraz na prowadzeniu działalności oświatowo-zdrowotnej.
c. Osoba nie wymieniona w pkt a i b, podejmująca pracę bezpośrednio związaną z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, zatrudniona w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym lub wykonująca pracę w podmiocie leczniczym na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło i została wymieniona w Załączniku do niniejszej ustawy.

Art. 3. Najniższe wynagrodzenie ustala się jako iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do niniejszej ustawy i kwoty przeciętnego wynagrodzenia w rozumieniu art. 1 pk 3a ustawy z dnia 10 października 2002r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2015r. poz. 2008) w roku poprzedzającym ustalenie.

Art. 4. Pracownikowi wykonującemu zawód medyczny zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługuje minimalne najniższe wynagrodzenie zasadnicze w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy określonego w umowie o pracę lub innej umowie będącej podstawą zatrudnienia, biorąc za podstawę minimalne wynagrodzenie ustalone w sposób określony w art. 3.

Art. 5. Podmiot leczniczy dokonuje podwyższenia wynagrodzenia pracownika wykonującego zawód medyczny, którego wynagrodzenie zasadnicze jest niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego w taki sposób, że w terminie do dnia 1 lipca każdego roku, począwszy od roku 2017, podwyższenie wynagrodzenia zasadniczego pracownika wynosi co najmniej 33,33% kwoty stanowiącej różnicę między najniższym wynagrodzeniem zasadniczym a wynagrodzeniem zasadniczym pracownika aż do osiągnięcia minimalnego wynagrodzenia z dniem 1 lipca 2019 roku.

Art. 6. Kontrolę wykonywania obowiązku, o którym mowa w art. 5 przeprowadza:
1) podmiot tworzący w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r o działalności leczniczej na zasadach określonych w tej ustawie;
2) Państwowa Inspekcja Pracy na zasadach określonych w ustawie z dnia 13 kwietnia 2007 r o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. z 2015 r. poz. 640, z późn. zm.)

Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2017 r.