Pielęgniarki – postępowanie ze zwłokami
Interpelacja do ministra zdrowia w sprawie postępowania ze zwłokami osób zmarłych na chorobę wywołaną wirusem SARS-CoV-2 (COVID-19)
Szanowny Panie Ministrze,
zgodnie z ogłoszonym 21 października 2021 roku jednolitym tekstem rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 grudnia 2001 r. w sprawie postępowania ze zwłokami i szczątkami ludzkimi, w przypadku zwłok osób zmarłych na chorobę wywołaną wirusem SARS-CoV-2 (COVID-19) należy „umieścić zwłoki w ochronnym, szczelnym worku, wraz z ubraniem lub okryciem szpitalnym, a w przypadku przekazania zwłok do spopielenia umieścić pierwszy worek ze zwłokami w drugim worku”.
Postępowanie to jest więc zgoła inne niż w przypadku zwłok osób zmarłych na innego rodzaju niebezpieczne choroby zakaźne (cholera, dur wysypkowy i inne riketsjozy, dżuma, gorączka powrotna, nagminne porażenie dziecięce, nosacizna, trąd, wąglik, wścieklizna, żółta gorączka i inne wirusowe gorączki krwotoczne). W przypadku powyższych chorób zastosowanie ma przepis zawarty w § 4 niniejszego rozporządzenia, wedle którego: „zwłoki osób zmarłych na choroby zakaźne określone w wykazie, o którym mowa w art. 9 ust. 3a ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych, zwanej dalej »ustawą«, niezwłocznie po stwierdzeniu zgonu zawija się w płótno nasycone płynem dezynfekcyjnym, składa w trumnie, a trumnę szczelnie się zamyka i obmywa z zewnątrz płynem dezynfekcyjnym. Następnie na trumnę zakłada się worek foliowy z nieprzepuszczalnego tworzywa sztucznego, odpornego na uszkodzenia mechaniczne. Zwłoki zawozi się bezpośrednio z miejsca zgonu na cmentarz i dokonuje pochowania w ciągu 24 godzin od chwili zgonu. Po dostarczeniu trumny na cmentarz worek zdejmuje się i spala”.
Kwestia umieszczania zwłok osób zmarłych na COVID-19 w ochronnym szczelnym worku (co nie ma miejsca chociażby w przypadku zwłok osób zmarłych na inne choroby zakaźne) budzi krytyczne głosy wśród przedstawicieli branży pogrzebowej. Wskazują oni, iż takie postępowanie w znaczący sposób zaburza naturalne procesy związane z mineralizacją zwłok. Zwłoki osób pochowanych we wskazany powyżej sposób mogą stanowić dodatkowe zagrożenie biologiczne nawet po kilkunastu, czy kilkudziesięciu latach od pochówku.
Ma to ogromne znaczenie w przypadku zaistnienia konieczności dokonania ekshumacji takich zwłok, lub w sytuacji pojawienia się powodzi na obszarach, na których znajdują się cmentarze (co miało już miejsce chociażby podczas tzw. powodzi tysiąclecia).
W związku z powyższym proszę o udzielenie odpowiedzi:
1. Jakie konkretnie przesłanki uzasadniają takie, a nie inne sposoby postępowania ze zwłokami osób zmarłych na COVID-19 i dlaczego w ujęciu zawartym w § 5a ust. 1 pkt 4 w tak radykalny sposób różnią się one od sposobów postępowania ze zwłokami osób zmarłych na inne konkretnie wskazane choroby zakaźne (§ 4 wspomnianego rozporządzenia)?
2. Czy ministerstwo weźmie pod uwagę głosy przedstawicieli branży pogrzebowej, wskazujące iż zasadne byłoby traktowanie zwłok osób zmarłych na COVID-19 w sposób analogiczny jak w przypadku innych konkretnie wskazanych chorób zakaźnych (§ 4 wspomnianego rozporządzenia)?
3. Czy w rozporządzeniu dokonane zostaną zmiany, w wyniku których zniesiony zostanie obowiązek umieszczania zwłok osób zmarłych na COVID-19 w „ochronnym szczelnym worku”, na rzecz przepisu wskazującego na zabezpieczenie foliowym workiem jedynie samej trumny do momentu dostarczenia jej na cmentarz?
Paweł Szramka
Poseł na Sejm RP
7 grudnia 2021 roku
źródło: sejm.gov.pl
