Pielęgniarki i położne zwróciły się w dniu 6 maja 2020 do ministra zdrowia z pismem zawierającym szereg pytań dotyczących ograniczenia liczby miejsc wykonywania zawodu oraz rekompensaty za przedmiotowe ograniczenie. Pielęgniarki pytają między innymi: W jaki sposób będą rekompensowane starty za okres od daty wydania ograniczenia do daty decyzji wojewody lub dyrektora oddziału NFZ, że daje odstępstwo od ograniczenia (zawsze będzie w tym zakresie co najmniej kilka dni różnicy)?
Pielęgniarek praca w jednym miejscu oraz rekompensaty
- Pielęgniarki zadają w dniu 6 maja 2020 roku 10 pytań. Między innymi:
- czy pomimo objęcia w „wykazie stanowisk” pracownik medyczny może podejmować pracę w innych podmiotach leczniczych, ale na stanowiskach pracy, które nie są stanowiskami pracowników medycznych?
- czy pracownicy objęci ograniczeniem mogą podejmować prace np. w DPS-ach, jeżeli w ramach tej pracy nie będą udzielać świadczeń opieki zdrowotnej, a jedynie np. świadczenia związane z opieką, które nie są finansowane przez NFZ?
- czy też mogą nadal pracować równolegle w innych zawodach, będąc zatrudnieni przez inne niż podmioty lecznicze pracodawców?
- Ministerstwo zdrowia udzieliło odpowiedzi 21 maja 2020 roku.
Pan
Łukasz Szumowski
Minister Zdrowia
00-952 Warszawa, ul. Miodowa 15
dot. udzielenia wyjaśnień co do treści Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 28 kwietnia 2020r. w sprawie standardów w zakresie ograniczeń przy udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej pacjentom innym niż z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2
przez osoby wykonujące zawód medyczny mające bezpośredni kontakt z pacjentami z
podejrzeniem lub zakażeniem tym wirusem (Dz.U. z 2020r. poz. 775) zwane dalej
Rozporządzeniem oraz treści polecenia Ministra Zdrowia z dnia 29-04-2020r. wydanego
Prezesowi NFZ.
W związku z prowadzonymi w formie telekonferencji rozmowami w dniu 29-04-2020r. oraz wobec przekazania za pismem z dnia 05-05-2020r. znak 2039558.KB treści Polecenia wydanego w dniu 29-04-2020r. znak 2035887.AM przez Ministra Zdrowia Prezesowi NFZ działając w imieniu Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych w Warszawie proszę o udzielenie wyjaśnień w poniższych kwestiach:
1/ W § 1 ust. 1 wskazano, że obowiązki opisane w Rozporządzeniu nałożone są na kierownika
podmiotu leczniczego umieszczonego w wykazie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia
2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, wykonującego działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne.
Czy należy ten zapis rozumieć ściśle w ten sposób, że kierownicy podmiotów leczniczych
wykonujących działalność leczniczą w rodzaju psychiatria i leczenie uzależnień nie zostali objęci działaniem Rozporządzenia pomimo, że w każdym województwie są wskazane oddziały
psychiatryczne w poszczególnych podmiotach leczniczych i ujęte w wykazie publikowanym przez wojewodę? To samo pytanie dotyczy ewentualnie innych rodzajów świadczeń?
2/ Rozumiemy, że zgodnie z zapisem § 1 ust. 2 Rozporządzenia w wykazie stanowisk umieszcza się wszystkie stanowiska pracy osób wykonujących zawód medyczny jeżeli chodzi o szpitale jednoimienne.
Podczas telekonferencji w dniu 08-04-2020r. z Ministerstwem Zdrowia uzyskaliśmy odpowiedź, że w sytuacji, gdy szpital jednoimienny nie jest w stanie zabezpieczyć leczenia samodzielnego chorób współistniejących u pacjentów zakażonych COVID-19 to ma prawo skorzystać z pomocy pracowników medycznych – specjalistów innego podmiotu leczniczego. Czy oznacza to, że tacy pracownicy, którzy tylko pomocniczo pomagają w leczeniu pacjentów zakażonych COVID-19 w szpitalach jednoimiennych mogą czy nie mogą być wpisywani do „wykazu stanowisk”?
3/ Rozumiemy, że zgodnie z zapisem § 1 ust. 2 Rozporządzenia w wykazie stanowisk umieszcza się wyłącznie te stanowiska pracy, na których osoby wykonujące zawód medyczny w szpitalach wieloimiennych uczestniczą w udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej w wyodrębnionej komórce organizacyjnej dedykowanej COVID-19.
Czy pracownicy medyczni w szpitalu wieloimiennym, którzy tylko czasowo – wobec potrzeby
konsultacji u pacjentów zakażonych COVID-19 – udzielają świadczeń opieki zdrowotnej
w wyodrębnionej komórce organizacyjnej dedykowanej COVID-19 mogą być wpisywani do
„wykazu stanowisk”? Chodzi o pracowników medycznych, którzy na stałe pracują na innych
oddziałach szpitala wieloimiennego, a tylko incydentalnie, czasowo świadczą pracę w wyodrębnionej komórce organizacyjnej dedykowanej COVID-19 np. gdy zachodzi konieczność leczenia choroby współistniejącej kardiologicznej, neurologicznej, ginekologicznej itp. W szpitalach wieloimiennych nie ma ścisłego podziału personelu medycznego na zajmującego się wyłącznie pacjentami z zakażeniem COVID-19 i nie zajmującego się takimi pacjentami. Często oddziały zakaźne muszą korzystać z pomocy zespołów specjalistów z innych oddziałów wobec różnych chorób współistniejących. To samo dotyczy Bloku Operacyjnego. Czy przepis Rozporządzenia nie dotyczy tych osób, które tylko w jakimś procencie czasu pracy pracują na rzecz pacjentów COVID-19 w szpitalu wieloimiennym?
4/ § 1 ust. 3 Rozporządzenia opisuje ograniczenia pracy dla pracowników medycznych ujętych
w „wykazie stanowisk”. Opis ten jest następujący:
Osoby uczestniczące w udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej na stanowiskach określonych w wykazie stanowisk nie mogą uczestniczyć w udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej pacjentom innym niż z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2. Ograniczenie to nie dotyczy udzielania świadczeń opieki zdrowotnej niewymagających bezpośredniego kontaktu z tymi pacjentami, w szczególności udzielania tych świadczeń za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności.
Zatem Rozporządzenie zezwala pracownikom medycznym świadczyć pracę w drugich i kolejnych miejscach tylko w przypadku, gdy tam również są udzielane świadczenia medyczne na rzecz pacjentów zakażonych COVID-19 lub gdy udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej nie wymaga bezpośredniego kontaktu z pacjentami (m.in. udzielanie tych świadczeń za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności). Ta kwestia jest jasna.
Ale czy zatem Rozporządzenie nie zabrania podejmowania jakiejkolwiek innej pracy w drugim lub trzecim miejscu, a tylko zabrania podejmowania pracy, która polegałaby na udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej?
Prosimy o odpowiedź :
– czy pomimo objęcia w „wykazie stanowisk” pracownik medyczny może podejmować pracę w
innych podmiotach leczniczych, ale na stanowiskach pracy, które nie są stanowiskami pracowników medycznych,
– czy pracownicy objęci ograniczeniem mogą podejmować prace np. w DPS-ach, jeżeli w ramach tej pracy nie będą udzielać świadczeń opieki zdrowotnej, a jedynie np. świadczenia związane z opieką, które nie są finansowane przez NFZ,
– czy też mogą nadal pracować równolegle w innych zawodach, będąc zatrudnieni przez inne niż podmioty lecznicze pracodawców?
Potwierdzeniem tego jest chyba zapis pkt. 2 lit a) załącznika do polecenia Ministra Zdrowia z dnia 29-04-2020r. wydanego Prezesowi NFZ, bowiem przewidziano tam ujawnianie wynagrodzenia osiągniętego przez pracownika medycznego w innym miejscu niż podmiot który wprowadza ograniczenie, ale tylko jeżeli wynagrodzenie to było otrzymane z tytułu udzielania świadczeń zdrowotnych, a nie jakiekolwiek wynagrodzenie. Zatem dla potrzeb rekompensaty pracownik medyczny nie może zgłosić wynagrodzenia otrzymanego w DPS, jeżeli nie udzielał tam świadczeń opieki zdrowotnej. Czy o taki zapis chodziło i tak należy go rozumieć?
5/ § 2 ust. 3 Rozporządzenia zawiera zapis, że dyrektor oddziału wojewódzkiego Narodowego
Funduszu Zdrowia w przypadkach uzasadnionych koniecznością zapewnienia dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej może, na wniosek kierownika podmiotu leczniczego, o którym mowa w § 1 ust. 1, wyrazić zgodę na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej przez osobę wykonującą zawód medyczny mimo objęcia jej ograniczeniem.
Czy zapis ten jest prawidłowy? Wniosek może składać tylko kierownik podmiotu leczniczego, który wpisuje pracownika do „wykazu stanowisk”? Czy raczej prawo do złożenia wniosku powinni mieć świadczeniodawcy, którzy zatrudniali pracowników medycznych w innych miejscach niż opisane w § 1 ust. 1 i teraz nagle tracą tych pracowników, bo zostali objęci ograniczeniem?
Zapis ten jest niejednoznaczny, szczególnie w kontekście zd. II : Informacja o wyrażeniu zgody jest przekazywana niezwłocznie na piśmie wnioskodawcy, osobie, której dotyczy wniosek, kierownikowi podmiotu leczniczego, o którym mowa w § 1 ust. 1, oraz wojewodzie, bowiem wnioskodawca i kierownik podmiotu leczniczego o którym mowa w § 1 ust. 1 to przecież ta sama osoba.
Wydaje się, że zapis § 2 ust. 3 Rozporządzenia winien brzmieć:
W przypadkach uzasadnionych koniecznością zapewnienia dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej dyrektor oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia może, na wniosek innego kierownika podmiotu leczniczego, niż ten o którym mowa w § 1 ust. 1, wyrazić zgodę na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej przez osobę wykonującą zawód medyczny mimo objęcia jej ograniczeniem, o którym mowa w § 1 ust. 3. Informacja o wyrażeniu zgody jest przekazywana niezwłocznie na piśmie wnioskodawcy, osobie, której dotyczy wniosek, kierownikowi podmiotu leczniczego, o którym mowa w § 1 ust. 1, oraz wojewodzie.
Wówczas zapis byłby zgodny z treścią chociażby § 3 ust. 1 Rozporządzenia.
6/ § 3 ust. 1 i ust. 2 Rozporządzenia chronią pracowników medycznych zatrudnionych na podstawie stosunku pracy, umowy cywilnoprawnej lub na podstawie prowadzonej działalności gospodarczej jedynie przed negatywnymi konsekwencjami zaprzestania z dnia na dzień świadczenia pracy, czyli przed ewentualną odpowiedzialnością odszkodowawczą za przymusowe zerwanie umów.
Rozporządzenie nie zawiera żadnego zabezpieczenia dla tych pracowników przez rozwiązaniem lub wypowiedzeniem zawartych umów. Jakie zatem Ministerstwo Zdrowia wprowadziło zabezpieczenie, że pracodawcy inni niż podmioty lecznicze, które wprowadzą danego pracownika medycznego na „wykaz stanowisk” nie zwolnią tego pracownika w okresie stanu epidemii i utrzymywania ograniczenia pracy? Rozporządzenie nie zawiera żadnych zapisów o zakazie rozwiązywania lub wypowiadania umów o pracę lub umów cywilno – prawnych, a przecież realnie można zakładać, że ci inni pracodawcy muszą znaleźć na ich miejsce pracowników medycznych, którzy nie będą objęci ograniczeniami.
7/ Pracownicy medyczni w ogóle nie uczestniczą w tworzeniu „wykazu stanowisk” objętych
ograniczeniami. Nikt z nimi nie konsultuje nałożenia na nich tego ograniczenia. Czy zatem
Rozporządzenie przewidziało możliwość zastosowania przez pracowników – pominiętych w
procedurze nakładania ograniczeń – zapisu art. 55 § 11 Kodeksu pracy. Pracownik może przecież rozwiązać umowę o pracę w trybie natychmiastowym bez wypowiedzenia, gdy pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika. Tym ciężkim narażeniem podstawowych obowiązków może być przecież wpisanie pracownika medycznego na „wykaz stanowisk”, objęcie ograniczeniem wolności podejmowania pracy i brakiem zrekompensowania 100 % utraty dotychczasowych dochodów. To przecież pracownik medyczny pracujący w dwóch lub trzech miejscach pracy może zdecydować – skoro w jednym miejscu pracy zaczynają obowiązywać ograniczenia pracy – w których miejscach chce w rzeczywistości pracować. Skoro pracownik medyczny jest kompletnie pomijany w tworzeniu „wykazów stanowisk” i ograniczenie pracy jest mu narzucane, to przecież może wybrać kontynuowanie zatrudnienia w innym podmiocie leczniczym, gdzie tych ograniczeń mieć nie będzie. Zwracamy uwagę, że nie istniej już dawno pojęcie podstawowego miejsca pracy.
8/ Czy i jakie ewentualnie są konsekwencje prawne dla pracowników medycznych objętych
ograniczeniem zatrudnienia w przypadku naruszenia przez nich tego ograniczenia?
9/ § 1 ust. 4 i § 5 oraz treść polecenia Ministra Zdrowia z dnia 29-04-2020r. wydanego Prezesowi NFZ stwierdzają jednoznacznie, że ograniczenie pracy obowiązuje od dnia wskazanego przez kierownika podmiotu i jest dniem początkowym ograniczenia, przy czym wymaga oczywiście jeszcze powiadomienia pracownika o objęciu ograniczeniem. Rozporządzenie nie zawiera żadnych przepisów regulujących takie zakazy, które Ministerstwo Zdrowia dobrze wie że były już wydawane wstecz.
Ministerstwo Zdrowia wydanymi dwoma zaleceniami jeszcze w marcu 2020r. spowodowało, że
poszczególni pracodawcy takie zakazy już samorzutnie wprowadzali w swoich podmiotach
leczniczych. Prosimy zatem o odpowiedź jakie rekompensaty są przewidziane dla pracowników medycznych, którzy zostali już wcześniej objęci ograniczeniem wykonywania pracy w jednym miejscu?
10/ Rozporządzenie nie opisuje w ogóle mechanizmu rekompensowania strat za wydane ograniczenie pracy. Opisuje to w jakiś sposób dopiero polecenia Ministra Zdrowia z dnia 29-04-2020r. W jaki sposób będą finansowane straty pracowników medycznych, którzy zostaną ograniczeni w wykonywaniu świadczeń zdrowotnych w kilku dodatkowych miejscach pracy, a jednocześnie wojewoda lub dyrektor oddziału NFZ na podstawie § 2 ust. 3 wyrazi zgodę na udzielanie niektórychtylko dodatkowych świadczeń zdrowotnych? Czy w takim przypadku pracownik medyczny ma prawo przynajmniej do dodatkowego świadczenia opisanego w pkt. 2 lit. b) tiret II i pkt. 3) tj. otrzymania 50% wynagrodzenia zasadniczego?
Pracownik medyczny w ogóle nie uczestniczy procesie warunkowej zgody na odstępstwo od
ograniczenia opisanej w § 2 ust. 3 Rozporządzenia. Czy zatem pracownik medyczny może odmówić przyjęcia takiego odstępstwa od ograniczenia? W jaki sposób będą rekompensowane starty za okres od daty wydania ograniczenia do daty decyzji wojewody lub dyrektora oddziału NFZ, że daje odstępstwo od ograniczenia (zawsze będzie w tym zakresie co najmniej kilka dni różnicy)?
Wnoszę o udzielenie odpowiedzi w trybie PILNYM.
Krystyna Ptok
Przewodnicząca
Ogólnopolskiego Związku
Zawodowego Pielęgniarek
i Położnych
6 maja 2020 roku.
Pani
Krystyna Ptok
Przewodnicząca
Ogólnopolskiego Związku
Zawodowego Pielęgniarek
i Położnych
Szanowna Pani Przewodnicząca,
Odpowiadając na pismo z dnia 6 maja br. w sprawie stosowania przepisów
rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 28 kwietnia 2020 r. w sprawie standardów w
zakresie ograniczeń przy udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej pacjentom innym niż
z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2 przez osoby wykonujące zawód
medyczny mające bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem tym
wirusem (Dz. U. poz. 775) – dalej: „Rozporządzenie”, uprzejmie proszę o przyjęcie
poniższych informacji.
Ad 1.
Przepis § 1 ust. 1 Rozporządzenia (i całe Rozporządzenie) dotyczy wyłącznie podmiotów
leczniczych wykonującego działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne, w
rozumieniu ustawy o z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2020
poz. 295 ze zm.). Rodzaje działalności leczniczej są wymienione w art. 8 ustawy o
działalności leczniczej. I tak, zgodnie z tym przepisem rodzajami działalności leczniczej
są:
1) stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne:
a) szpitalne,
b) inne niż szpitalne;
2) ambulatoryjne świadczenia zdrowotne.
Świadczenia szpitalne, w myśl art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy o działalności leczniczej, to
wykonywane całą dobę kompleksowe świadczenia zdrowotne polegające na
diagnozowaniu, leczeniu, pielęgnacji i rehabilitacji, które nie mogą być realizowane w
ramach innych stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych lub
ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych; świadczeniami szpitalnymi są także
świadczenia udzielane z zamiarem zakończenia ich udzielania w okresie
nieprzekraczającym 24 godzin.
Szpitalem, jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o działalności leczniczej jest zakład
leczniczy, w którym podmiot leczniczy wykonuje działalność leczniczą w rodzaju
świadczenia szpitalne.
Świadczenia z zakresu psychiatrii mogą być udzielane w każdym z wymienionych w art.
8 ustawy o działalności leczniczej rodzajów, (ambulatoryjne, szpitalne, stacjonarne i
całodobowe inne niż szpitalne). Jednak Rozporządzenie dotyczy wyłącznie podmiotu
leczniczego (także udzielającego świadczeń zdrowotnych w zakresie psychiatrii), który
spełni wszystkie kryteria określone w omawianym przepisie, tj.:
1) znajduje się w wykazie o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r.
o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i
zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji
kryzysowych;
2) wykonuje działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne czyli wyłącznie w
szpitalu:
a) wyłącznie w związku z przeciwdziałaniem COVID-19 lub
b) w którego wyodrębnionej komórce organizacyjnej są udzielane świadczenia opieki
zdrowotnej wyłącznie w związku z przeciwdziałaniem COVID-19.
Ad 2. i 3.
Ograniczeniu, o którym mowa w Rozporządzeniu, podlegają osoby uczestniczące w
udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej na stanowiskach określonych w wykazie
stanowisk sporządzonym w podmiocie leczniczym, o którym mowa w Rozporządzeniu.
Podkreślenia wymaga, że kryterium warunkującym objęcie osoby ograniczeniem, o
którym mowa w Rozporządzeniu, jest uczestniczenie przez nią w udzielaniu świadczeń
zdrowotnych na stanowiskach ujętych w wykazie stanowisk, które wiąże się z
bezpośrednim kontaktem z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2, bez względu na podstawę i wymiar czasowy zatrudnienia w podmiocie leczniczym (lub uczestniczenia w udzielaniu świadczeń na danym oddziale dedykowanym wyłącznie pacjentom zakażonym lub podejrzanym o zakażenie SARSCoV-2), w którym ten wykaz został sporządzony.
Jednocześnie podkreślenia wymaga, że do kierownika należy uwzględnienie w wykazie
stanowisk i imiennej liście osób objętych ograniczeniem tych osób z innych oddziałów,
które uczestniczą w udzielaniu świadczeń w tej komórce organizacyjnej, która udziela
świadczeń wyłącznie pacjentom z COVID, jeżeli te osoby mają bezpośredni kontakt z
pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2.
W praktyce działania kierownika podmiotu leczniczego zmierzające do ograniczenia
ryzyka zakażenia wirusem innych pracowników oraz pacjentów mają służyć takiemu
zorganizowaniu pracy, aby wydzielić zespół pracowników mających styczność z
pacjentami zakażonymi COVID (z uwzględnieniem faktycznych potrzeb związanych
między innymi z obłożeniem łóżek). W takim też celu wydzielane są oddziały
przeznaczone wyłącznie na potrzeby leczenia chorych na COVID.
Należy podkreślić, że w przypadkach uzasadnionych koniecznością zapewnienia
dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej, dyrektor oddziału wojewódzkiego Narodowego
Funduszu Zdrowia może wyrazić zgodę na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej
przez osobę wykonującą zawód medyczny mimo objęcia jej ograniczeniem.
Ad 4.
Zgodnie z przepisami Rozporządzenia ograniczeniem jest objęte uczestniczenie w
udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej pacjentom innym niż z podejrzeniem lub
zakażeniem wirusem SARS-CoV-2. Powyższe oznacza, że ograniczenie dotyczy
uczestniczenia w udzielaniu tych świadczeń, a nie tylko ich udzielania. Ponadto pojęcie
„świadczenia opieki zdrowotnej” jest szersze niż pojęcie „świadczenia zdrowotne”.
Zgodnie z art. 5 pkt 34 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373, z późn.
zm.) świadczenie opieki zdrowotnej są to świadczenie zdrowotne, świadczenie
zdrowotne rzeczowe i świadczenie towarzyszące. Zgodnie z art. 5 pkt 37 świadczenie
zdrowotne rzeczowe są to związane z procesem leczenia leki, środki spożywcze
specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyroby medyczne. Zgodnie z punktem 38
świadczenie towarzyszące są to zakwaterowanie i adekwatne do stanu zdrowia
wyżywienie w szpitalu lub w innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego
wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia
zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, usługi transportu oraz
transportu sanitarnego, a także zakwaterowanie poza zakładem leczniczym podmiotu
leczniczego, jeżeli konieczność jego zapewnienia wynika z warunków określonych dla
danego świadczenia gwarantowanego. W punkcie 40 zostało wskazane, że świadczenie
zdrowotne to działanie służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub
poprawie zdrowia oraz inne działanie medyczne wynikające z procesu leczenia lub
przepisów odrębnych regulujących zasady ich udzielania.
Ograniczenie, o którym mowa w Rozporządzeniu nie dotyczy natomiast świadczenia
pracy przez osoby wykonujące zawód medyczny, która nie polega na uczestniczeniu w
udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej.
W odniesieniu do pytań „czy pracownicy objęci ograniczeniem mogą podejmować prace
np. w DPS-ach, jeżeli w ramach tej pracy nie będą udzielać świadczeń opieki zdrowotnej,
a jedynie np. świadczenia związane z opieką, które nie są finansowane przez NFZ. Czy
też mogą nadal pracować równolegle w innych zawodach, będąc zatrudnieni przez inne
niż podmioty lecznicze pracodawców?”, informuję jak poniżej.
Dla pracowników DPS-ów projektowane jest odmienne rozwiązanie oparte
o Plan zapewnienia opieki dla zakładów opiekuńczo–leczniczych, zakładów
pielęgnacyjno–opiekuńczych oraz hospicjów na czas COVID-19.
Ad 5.
Zgodnie z § 2 ust. 3 Rozporządzenia wniosek o udzielenie zgody na udzielanie
świadczeń opieki zdrowotnej przez osobę wykonującą zawód medyczny, mimo objęcia
ograniczeniem, składa kierownik podmiotu leczniczego, który sporządził wykaz
stanowisk, na podstawie którego dana osoba została objęta ograniczeniem.
Ad 6.
W Rozporządzeniu została uregulowana podstawa do udzielenia urlopu bezpłatnego na
czas objęcia pracownika ograniczeniem, jak również do zaprzestania wykonywania
przez osobę objętą ograniczeniem świadczenia pracy na podstawie innej niż stosunek
pracy. Obecnie trwają także prace nad wprowadzeniem rozwiązań legislacyjnych, które
chroniłyby osoby objęte ograniczeniem, które świadczą pracę również poza podmiotem,
w którym zostały objęte ograniczeniem, przed rozwiązaniem umowy stanowiącej
podstawę zatrudnienia, jak również przed roszczeniami o odszkodowanie z tytułu
niewykonania lub niewłaściwego wykonania zobowiązania. Z uwagi na charakter materii
nimi objęty (materia ustawowa) przedmiotowe rozwiązania nie mogły znaleźć się w
Rozporządzeniu.
Ad 7.
W Rozporządzeniu nie ma mowy ani o podstawowym miejscu pracy ani o obowiązku
pracy w podmiocie, w którym osoba została objęta ograniczeniem. Osoba objęta
ograniczeniem może zatem w każdej chwili w dalszym ciągu – tak jak dotychczas –
rozwiązać umowę, która ją wiąże z tym podmiotem, decydując się na pracę w innym
miejscu. Wówczas ograniczenie będzie ją obowiązywało tylko przez 14 dni od dnia
zaprzestania udzielania świadczeń opieki zdrowotnej na stanowisku objętym wykazem
stanowisk.
Jednocześnie wątpliwa wydaje się możliwość rozwiązania przez pracownika umowy bez
wypowiedzenia w trybie art. 55 § 11 Kodeksu pracy. Trudno byłoby bowiem uznać
wpisanie pracownika do wykazu stanowisk, stanowiące realizację obowiązku ciążącego
na pracodawcy na mocy przepisów prawa powszechnie obowiązującego, za ciężkie
naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika.
Podkreślenia ponownego wymaga, że wpisanie do wykazu stanowisk powoduje zakaz
udzielania świadczeń pacjentom innym niż zakażonym lub podejrzanym o zakażenie
COVID, a nie brak możliwości wyboru miejsca pracy. Pracownik nie może zatem
jednocześnie udzielać świadczeń pacjentom z COVID (w okolicznościach określonych
w Rozporządzeniu) i pozostałym pacjentom, ale może zdecydować się na wykonywanie
innej pracy, zamiast pracy, która powoduje objęcie ograniczeniem.
Jednocześnie pracodawca nie ma obowiązku rekompensowania 100% utraconych
dochodów przez praco
