Pielęgniarki – wynagrodzenie w czasie pandemii
Zobacz także: Pielęgniarko! W pracy miej założoną maseczkę ochronną!
Warszawa, dnia 23.03.2020 r.
ZK-497/VII/2020
Pan
Mateusz Morawiecki
Premier Rządu RP
Kancelaria Prezesa Rady Ministrów
Al. Ujazdowskie 1/3, 00-583 Warszawa
Pan Łukasz Szumowski
Minister Zdrowia
ul. Miodowa 15, 00-952 Warszawa
Działając w imieniu Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych w Warszawie po zapoznaniu się z projektem USTAWY z dnia 21 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw zmuszeni jesteśmy złożyć poniższe zastrzeżenia:
– Wyciąg –
4/ Wynagrodzenia – wzrost wynagrodzeń pracowników medycznych i działalności podstawowej świadczących pracę przy zwalczaniu epidemii COVID-19
Projekt ustawy Tarczy Antykryzysowej pomija w ogóle problemy pracowników medycznych zatrudnionych w podmiotach leczniczych tj. osób stojących obecnie na pierwszej linii walki z epidemią.
Ogólnopolski Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych upomina się w imieniu swoich członków o systemową interwencję w tej sprawie. Mieliśmy nadzieję, że na poziomie Rządu RP co do zasady była już akceptowana konieczność zmiany przepisów w zakresie wzrostu wynagrodzenia pracowników medycznych i pracowników ochrony zdrowia świadczących pracę przy zwalczaniu zagrożenia epidemicznego spowodowanego działaniem koronawirusa SARS-CoV-2. Liczyliśmy, że jakieś rozwiązania znajdą się w projektowanej ustawie. Niestety nie ma tam żadnych zapisów, których wyczekuje środowisko.
W ocenie OZZPiP konieczna jest w trybie pilnym nowelizacja ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalana najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (tj. Dz.U. z 2019 r. poz. 1471). Ustawa ta określa sposób ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne oraz pracowników działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawody medyczne, zatrudnionych w podmiotach leczniczych. Nowelizacja tej ustawy powinna wymusić na pracodawcach czasowy wzrost dotychczasowego wynagrodzenia zasadniczego określonych grup zawodowych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (pewnie także w systemie Państwowego Ratownictwa Medycznego), które narażone są na walkę z epidemią COVID-19. Aby wzrost wynagrodzeń był rzeczywisty i proporcjonalny w całym kraju potrzebny jest przepis nakazujący pracodawcom podnieść na czas określony obecne wynagrodzenia zasadnicze np. od 01 marca 2020 r. o określony procentowo wskaźnik. Jednocześnie nie można pozostawić kwestii ponoszenia ciężarów tego wzrostu wyłącznie na pracodawcach, stąd też na ten cel Rząd RP – i to w trybie natychmiastowym – powinien wyasygnować nadzwyczajne środki z budżetu Państwa lub stworzyć fundusz celowy.
Konieczne jest również uregulowanie czasowego podniesienia wynagrodzeń wszystkich pozostałych służb i pracowników, które na pierwszej linii mierzą się z epidemią COVID-19. Podwyżka wynagrodzenia w formie choćby dodatku specjalnego za świadczenie pracy w okresie zagrożenia powinna objąć funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, ale także farmaceutów oraz sprzedawców w sklepach spożywczych.
Uważamy, że dodatkowo powinien być stworzyć specjalny fundusz na nagrody indywidualne dla pracowników i funkcjonariuszy za walkę z epidemią COVID-19.
Zasady etyki wykonywania zawodu to jedno, a obawa i zagrożenie, przeciążenie pracą i brak motywacji to drugie. Utrzymanie w świadczeniu pracy pracowników medycznych oraz w/w służb i stanowisk pracy jest obowiązkiem Państwa w okresie epidemii COVID-19. Projekt zmian ustawowych niestety nie zawiera żadnych rozwiązań w tej kwestii.
5/ Wynagrodzenia – ujednolicenie zasad wynagrodzenia pracowników podstawowych z pracownikami skierowanymi decyzją administracyjną
W art. 21 projektowanej ustawy jest częściowa zmiana ustawy Projekt ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, ale dotyczy ona tylko procedury udzielania zamówień. Projekt nie zmienia brzmienia art. 47 ustawy, a przepis ten ma już praktyczne zastosowanie bowiem w Polsce został ogłoszony stan epidemii. Zgodnie z art. 47 ust. 10 tej ustawy osobie skierowanej do pracy na podstawie decyzji wojewody przysługuje wyłącznie wynagrodzenie zasadnicze w wysokości nie niższej niż 150% przeciętnego wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego na danym stanowisku pracy w zakładzie wskazanym w tej decyzji lub w innym podobnym zakładzie, jeżeli w zakładzie wskazanym nie ma takiego stanowiska. Wynagrodzenie nie może być niższe niż wynagrodzenie, które osoba skierowana do pracy przy zwalczaniu epidemii otrzymała w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym wydana została decyzja o skierowaniu jej do pracy przy zwalczaniu epidemii. Jak zatem należy rozumieć użyty w ustawie zwrot „wyłącznie”? Czy pracownicy skierowani przymusowo do pracy w innych podmiotach pozbawieni będą prawa do pochodnych od wynagrodzenia zasadniczego (dodatki za pracę w porze nocnej, święta, dodatki stażowe, premie, świadczenia należne z tytułu pracy w nadgodzinach, dyżurach medycznych itp.)? Zapis wydaje się być niejednoznaczny bowiem różnicuje prawa pracownicze pracowników skierowanych przymusowo do pracy z uprawnieniami wynikającymi z wewnętrznych przepisów prawa pracy danego pracodawcy gwarantowanymi dla swoich własnych pracowników. Jednocześnie nie wyobrażamy sobie sytuacji, że „stali” pracownicy danego pracodawcy będą wynagradzani na poziomie o 50% niższym niż pracownicy „delegowani”. Zagrożenia epidemiczne są identyczne dla własnych pracowników jak i dla pracowników delegowanych, zatem wynagrodzenia muszą być wyrównane w okresie walki z epidemią, czyli muszą wzrosnąć.
Z poważaniem
Przewodnicząca
Ogólnopolskiego Związku Zawodowego
Pielęgniarek i Położnych
Krystyna Ptok
Zobacz także:
Dodatki dla pielęgniarek w szpitalach jednoimiennych.
Pielęgniarki a pandemia: "przedziwne" dysproporcje w zarobkach.
Pielęgniarki – MZ komunikat nr 2 – kwestia miejsc pracy.
