Pielęgniarka – lekarz. Sąd o postawie lekarki.

4 min czytania
AktualnościOrzecznictwo sądowePraktyka zawodowa
Pielęgniarka – lekarz. Sąd o postawie lekarki.

Praktyka zawodowa pielęgniarek w orzecznictwie sądowym

W artykule pt. Pielęgniarka – lekarz. Sąd: podano leki, na które był uczulony pacjent, redakcja Ogólnopolskiego Portalu Pielęgniarek i Położnych opublikowała fragmenty uzasadnienia wyroku sądowego.

Sprawa dotyczy podania przez pielęgniarkę leku na zlecenie lekarza. Na ten lek pacjent był uczulony. Informację taką przekazał pielęgniarce przy zbieraniu wywiadu. Nadto dane o uczuleniu widniały w dokumentacji medycznej pacjenta, z dwóch poprzednich pobytów w tym samym szpitalu.

Z uzasadnienia wyroku Sądu Rejonowego czytamy między innymi:

Ustalenie winy lekarza (personelu medycznego) w procesie diagnostycznym wymaga odwołania się do wiadomości biegłych sądowych.

Informacja o uczuleniu dostępna w dokumentacji medycznej oraz uzyskana przez pielęgniarkę od samego chorego

Jak wynika wprost z opinii biegłego alergologa dożylne podanie leku- antybiotyku z grupy cefalosporyn, która statystycznie najczęściej daje reakcje alergiczne, po dwukrotnej reakcji alergicznej u powoda o mniejszym nasileniu (omdlenie, zapaść) i dostępnych danych z kart informacyjnych i wywiadu uzyskanego od chorego- nie było działaniem prawidłowym i stanowiło niewątpliwy błąd.

Sąd nie ma wątpliwości, iż działanie takie należy kwalifikować jako niedołożenie należytej staranności, gdyż lekarz pełniący dyżur powinien zaznajomić się z dokumentacją medyczną pacjenta.

Jak wynika ze zgromadzonego w toku niniejszego postępowania materiału dowodowego, dr O. zmieniła pozwanemu antybiotyk, bez uprzedniej konsultacji z lekarzem dyżurującym przed nią, ani też bez konsultacji z powodem, a co najważniejsze bez zapoznania się z dokumentacją medyczną powoda, w której zawarta była informacja o uczuleniu na leki z grupy cefalosporyn.

Nadto zachowanie dr O. po zdarzeniu świadczy o lekceważącym podejściu do pełnionych przez nią obowiązków a także działaniu wbrew zasadom etyki lekarskiej, bowiem jak wynika z zeznań powoda, dr O. nie zapoznała się z jego dokumentacją ze względu na zbyt małe w jej opinii literki, nadto winą za całe zajście próbowała niezasadnie obarczyć powoda.

Zadośćuczynienie dla pacjenta

Powyższe świadczy o braku poczucia jakiekolwiek odpowiedzialności za skutki swoich działań, braku profesjonalizmu oraz niekompetencji. Wstrząs anafilaktyczny, do jakiego doszło u powoda na skutek podania leku, było błędem medycznym wynikającym z niedochowania należytej staranności ze strony lekarza przepisującego powodowi lek z grupy cefalosporyn. W tej sytuacji roszczenie powoda okazało się uzasadnione w zakresie wywodzonym przez niego z naruszenia praw pacjenta, polegającym na udzieleniu świadczeń zdrowotnych bez dochowania należytej staranności. Zdaniem Sądu zadośćuczynieniem kompensującym tę krzywdę jest zadośćuczynienie w kwocie 20.000 zł.

Odnosząc się do dalszego roszczenia powoda jeszcze raz przypomnieć należy, że w przypadku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę (art. 445 k.c.).

Zgodnie z ugruntowanym w doktrynie i orzecznictwie poglądem, zadośćuczynienie stanowi sposób naprawienia szkody niemajątkowej na osobie, wyrażającej się krzywdą w postaci doznanych cierpień fizycznych i psychicznych. Inaczej niż przy odszkodowaniu, w przypadku zadośćuczynienia, ustawodawca nie wprowadza jasnych kryteriów ustalania jego wysokości. Wskazuje jedynie ogólnikowo, iż suma przyznana z tego tytułu winna być odpowiednia. W judykaturze i piśmiennictwie podkreśla się, że zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny i jako takie musi mieć odczuwalną wartość ekonomiczną, jednocześnie nie może być nadmierne.

Pacjent poniósł uszczerbek na zdrowiu

Wydając wyrok w niniejszej sprawie Sąd miał na uwadze opinię biegłych sądowych z zakresu alergologii i psychologii, z której wynika, iż powód na skutek przedmiotowego zdarzenia wprawdzie nie doznał trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wyniku wystąpienia reakcji alergicznej, jednakże odczuwał w następstwie zdarzenia cierpienie fizyczne i psychiczne.

Jak wyjaśniono wyżej, zadośćuczynienie przysługuje za doznaną krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości) i cierpienia psychiczne (negatywne odczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi, niemożnością wykonywania działalności zawodowej i wyłączeniem z życia codziennego).

W omawianej sprawie Sąd nie mógł zatem pominąć dolegliwości bólowych, które pojawiły się po zdarzeniu u powoda z uwagi na złamane żebro oraz stresu związanego ze zdarzeniem i obawą o swoje życie. W trakcie przeprowadzonej akcji reanimacyjnej powodowi pękło żebro, na skutek czego odczuwał on przez okres około 3 tygodni dolegliwości bólowe z tym związane.

Powód odczuwał znaczny dyskomfort, bowiem zmuszony był do spania w pozycji siedzącej, nie mógł kichać ani kaszleć. Bez wątpliwości przedmiotowe zdarzenie odbiło się także na jego zdrowiu psychicznym. Na skutek zdarzenia powód odczuwał silny dyskomfort emocjonalny o charakterze urazu psychicznego wynikającego z uświadamianego sobie poczucia zagrożenia życia.

Uwadze Sądu nie uszło również, iż powód w chwili obecnej, pomimo braku uszczerbku na zdrowiu i dobrych rokowań na przyszłość, nadal odczuwa dyskomfort emocjonalny i w sytuacjach kojarzonych ze zdarzeniem u powoda nadal mogą się pojawiać symptomy niepokoju. Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż dolegliwości powoda będące następstwem zdarzenia nie mogą być uznane za znikome i nieznaczące przesądzające o braku podstaw do przyznania stosownego zadośćuczynienia.

Jednocześnie, należy mieć na uwadze, iż zadośćuczynienie powinno być umiarkowane i utrzymane w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Uwzględniając rodzaj i rozmiar doznanej przez pacjenta krzywdy, jak też dyrektywę przyznawania umiarkowanego zadośćuczynienia, w ocenie Sądu, w przypadku powoda odpowiednim zadośćuczynieniem, jest kwota 5.000 zł.

Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził od pozwanego na rzecz pacjenta kwotę 25.000 zł z ustawowymi odsetkami.

Śródtytuły pochodzą od redakcji pielegniarki.info.pl

źródło: orzeczenia.ms.gov.pl

Komentarze

Oceń artykuł

Średnia ocen: 3 / 5. Ilość głosów: 2

Bądź pierwszym, który oceni wpis

1249 artykułów

O autorze

Redaktor, specjalista social media. Koordynator dystrybucji Ogólnopolskiej Gazety Pielęgniarek i Położnych oraz wyszukiwarki szkoleń w ramach kształcenia podyplomowego. Doradca klienta Sklepu Pielęgniarek i Położnych.
Artykuły
Zobacz także
AktualnościSkładki ściągane przez izbę

Pielęgniarka zadzwoniła do izby pielęgniarek w sprawie składek. W słuchawce usłyszała: nie my to wymyśliliśmy.

2 min czytania
Pielęgniarka powiedziała o upasieniu izb i dodała: mogę to Pani zagwarantować, że w końcu ludzie się obudzą. Redakcja Ogólnopolskiego Portalu Pielęgniarek i…
AktualnościNie dla ustawy OZZPiPNowa siatka płacOdszkodowania dla pielęgniarek LMPielęgniarki z mgr pozywają szpitaleWynagrodzenia pielęgniarek

Pielęgniarki nie podpisały aneksu. Wyrok Sądu Najwyższego.

3 min czytania
Szpital przekazał pielęgniarkom informację, że kontrola Państwowej Inspekcji Pracy „nie dopatrzyła się uchybień we wdrożeniu znowelizowanych rozwiązań ustawowych”. Mimo to pielęgniarki zaskarżyły…
AktualnościOferty pracy

Praca dla pielęgniarki. Pracodawca wypłaca tzw. trzynastkę.

3 min czytania
Praca dla pielęgniarek – pracodawca podaje preferencje z tytułu posiadanego przez pielęgniarkę wykształcenia i zasady ich oceny w systemie punktowym. Dyrektor Okręgowy…
Komentarze
×
Aktualności

Czy pielęgniarki doświadczają w pracy przemocy?