Kaniulacja żył przez pielęgniarki a uprawnienia nadane przez ministra zdrowia

Na stronie Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych opublikowano programy różnych form szkoleń. Programy te są zatwierdzone przez ministra zdrowia. Czy ich treść przystaje do realiów wykonywania praktyki zawodowej przez pielęgniarki i położne? Naprawdę tylko pielęgniarka po kursie kwalifikacyjnym nabywa uprawnienia do: wykonania kaniulacji żył obwodowych kończyn górnych, dolnych? Zapraszamy do dyskusji.

Uprawnienia pielęgniarek po kursie kwalifikacyjnym

Poniżej publikujemy, uprawnienia zawodowe jakie nabywa pielęgniarka po odbyciu szkolenia – kurs kwalifikacyjny w dziedzinie pielęgniarstwa kardiologicznego.

Celem kształcenia jest przygotowanie pielęgniarki do samodzielnego udzielania świadczeń zdrowotnych w zakresie opieki pielęgniarskiej nad pacjentami z chorobami sercowo-naczyniowymi oraz osobami zagrożonymi ryzykiem rozwoju tych chorób.

Łączna liczba godzin przeznaczonych na realizację programu kształcenia kursu kwalifikacyjnego w kontakcie z wykładowcą/opiekunem stażu wynosi 438 godzin dydaktycznych:

zajęcia teoretyczne – 200 godzin,

zajęcia praktyczne – 238 godzin.

Organizator szkolenia w porozumieniu z kierownikiem kursu, ma prawo dokonać modyfikacji czasu trwania zajęć teoretycznych. Oznacza to, że 80% łącznej liczby godzin przeznaczonych na realizację programu nie podlega zmianie. Wskazane 20%, co stanowi nie więcej niż 88 godzin, może być wykorzystane na samokształcenie.

Wykaz świadczeń zdrowotnych, do których jest uprawniona pielęgniarka po ukończeniu kursu kwalifikacyjnego w dziedzinie pielęgniarstwa kardiologicznego

1. Szacowanie ogólnego ryzyka sercowo-naczyniowego u indywidualnych osób.

2. Ocena nasilenia bólu wieńcowego serca za pomocą skali i udział w działaniach terapeutycznych.

3. Defibrylacja zautomatyzowana lub ręczna na podstawie EKG.

4. Wykonanie próby Valsalvy u pacjenta z częstoskurczem nadkomorowym.

5. Monitorowanie parametrów hemodynamicznych i biochemicznych u pacjenta z chorobą serca.

6. Przygotowanie pacjenta do zabiegu koronarografii i angioplastyki wieńcowej i opieka nad pacjentem.

7. Przygotowanie pacjenta do implantacji stymulatora, czasowej elektrody do stymulacji serca i opieka nad pacjentem.

8. Przygotowanie pacjenta do kardiowersji elektrycznej i opieka nad pacjentem.

9. Przygotowanie pacjenta do zabiegu ablacji i opieka nad pacjentem.

10. Prowadzenie aktywizacji chorych z chorobą serca z wykorzystaniem elementów terapii ruchowej.

11. Edukacja chorego i rodziny w zakresie modyfikacji klasycznych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego.

12. Ocena stanu pacjenta w celu ustalenia postępowania i podjęcia decyzji o prowadzeniu lub odstąpieniu od medycznych czynności ratunkowych.

13. Podjęcie i prowadzenie podstawowej i zaawansowanej resuscytacji krążeniowo-oddechowej u dorosłych zgodnie z obowiązującymi wytycznymi ERC.

14. Bezprzyrządowe przywracanie drożności dróg oddechowych.

15. Przyrządowe przywracanie drożności dróg oddechowych z zastosowaniem: rurki ustno-gardłowej, rurki nosowo-gardłowej, maski krtaniowej, rurki krtaniowej.

16. Wykonanie intubacji dotchawiczej w laryngoskopii bezpośredniej w nagłym zatrzymaniu krążenia przez usta lub przez nos bez użycia środków zwiotczających mięśnie.

17. Odsysanie dróg oddechowych metodą otwartą i zamkniętą.

18. Stosowanie tlenoterapii biernej.

19. Stosowanie wspomagania oddechu za pomocą worka samorozprężalnego.

20. Stosowanie tlenoterapii czynnej przy użyciu maski twarzowej, worka samorozprężalnego z zastawką jednokierunkową lub z użyciem respiratora.

21. Wykonanie kaniulacji żył obwodowych kończyn górnych, dolnych, żyły szyjnej zewnętrznej.

22. Podawanie leków drogą dożylną, domięśniową, podskórną dotchawiczą, doustną i wziewną przy użyciu gotowego zestawu.

źródło: ckppip.edu.pl