Pensje pielęgniarek, a wysokość wynagrodzeń pracowników tzw. działalności podstawowej

Warszawa, 07 lipca 2022 r.

DSW.672.25.2022.PJ

Państwo
Członkowie Trójstronnego Zespołu
do Spraw Ochrony Zdrowia

Szanowni Państwo,

w odpowiedzi na wniosek zgłoszony przez przedstawicieli NSZZ „Solidarność” na posiedzeniu Trójstronnego Zespołu w dniu 30 czerwca br. Ministerstwo Zdrowia przekazuje poniższą opinię w zakresie przepisu art. 5 ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych.

Na wstępie należy wskazać, że przepis art. 5 ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych, zwanej dalej „ustawą z dnia 8 czerwca 2017 r.”, należy do tzw. zbiorowego prawa pracy obejmującego w szczególności przepisy regulujące zasady zawierania porozumień na linii pracodawca – pracownicy/związki zawodowe.

Jako przepis z kategorii zbiorowego prawa pracy reguluje on kwestie dotyczące interesów o charakterze grupowym, znajdujących odniesienie do określonej grupy pracowników.

Oczywiście przepis art. 5 ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. jako przepis z zakresu zbiorowego prawa pracy pozostaje w ścisłym związku z indywidualnym prawem pracy – poczynione w ramach realizacji normy prawnej z art. 5 ww. ustawy ustalenia dotyczące zasad podwyższania wynagrodzeń będą bowiem wpływać na proces kształtowania indywidualnych stosunków pracy pracowników spoza tzw. działalności podstawowej.

Z powyższego wynika, że przepis art. 5 ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. nakazuje określić w porozumieniu albo zarządzeniu „… zasady podwyższania wynagrodzenia osoby zatrudnionej w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym …” a nie indywidualne poziomy wzrostów wynagrodzeń dla każdego pracownika spoza tzw. działalności podstawowej.

Przepis art. 5 ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. wskazuje czynniki, które powinny być brane pod uwagę przy określaniu zasad podwyższania wynagrodzenia wskazując, że w wyniku zastosowania tych zasad wynagrodzenie pracownika spoza działalności podstawowej powinno:

1) odpowiadać w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu;
2) uwzględniać ilości i jakość świadczonej pracy;
3) uwzględniać wysokość wynagrodzenia odpowiadającą adekwatnemu średniemu wzrostowi wynagrodzenia w danym podmiocie w ustalonym okresie.

W wyniku uchwalenia przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustawy z dnia 26 maja 2022 r. o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz niektórych innych ustaw i jej ogłoszenia w Dzienniku Ustaw (Dz. U. poz. 1352) przepis art. 5 otrzymał nowe brzmienie w celu wprowadzenia do ustawy dodatkowego kryterium, które musi być brane pod uwagę przy opracowywaniu w danym podmiocie leczniczym porozumienia albo zarządzenia, tj. kryterium uwzględnienia średniego wzrostu wynagrodzeń w danym podmiocie w ustalonym okresie.

Wiceminister zdrowia: poglądy prawne wyrażone w niniejszej opinii nie mają charakteru wiążącego

Stosując art. 5 ww. ustawy należy brać pod uwagę łącznie wszystkie kryteria określone w pkt. 1-3, a nie dokonywać ich wybiórczego stosowania.

Z powyższego wynika, że ustalając zasady podwyższania wynagrodzenia osoby zatrudnionej w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym na stanowisku spoza katalogu stanowisk pracowników działalności podstawowej – pracodawca (a w przypadku zawierania porozumienia – pracodawca we współdziałaniu z reprezentacją pracowników) powinien brać pod uwagę średni wzrost wynagrodzeń w danym podmiocie leczniczym w ustalonym czasie, przy czym jednocześnie zasady te mogą określać sposób indywidualizowania poziomu tego wzrostu dla każdego pracownika lub grupy pracowników.

Należy więc wskazać, że postanowienia zawarte w porozumieniu albo zarządzeniu w zakresie regulowanym w art. 5 ww. ustawy nie muszą tworzyć po stronie pracodawcy obowiązku podwyższania wynagrodzenia każdego pracownika spoza tzw. działalności podstawowej. Przepis art. 5 jako przepis zbiorowego prawa pracy pozostawia bowiem stronom porozumienia lub kierownikowi podmiotu leczniczego wydającemu zarządzenie swobodę w zakresie kształtowania szczegółowych rozstrzygnięć co do sposobu ustalania wynagrodzenia personelu niemedycznego, a jego zasadniczym celem jest ograniczenie dysproporcji płacowych w obrębie podmiotu leczniczego.

Przedstawiając powyższe, należy podkreślić, że poglądy prawne wyrażone w niniejszej opinii nie mają charakteru wiążącego i nie stanowią powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa.

Piotr Bromber
Podsekretarz Stanu

źródło: sejm.gov.pl