Warszawa, dnia 23.01.2018 r.
ZK-71/VII/2018
Pan
Wiesław Łyszczek
Główny Inspektor Pracy
Państwowa Inspekcja Pracy
Główny Inspektor Pracy
ul. Barska 28/30
02-315 Warszawa
Szanowny Panie Ministrze,
działając w imieniu Zarządu Krajowego Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych, w pierwszej kolejności dziękuję Panu za umożliwienie bezpośredniego spotkania w dniu 17 stycznia 2018 r. naszej organizacji związkowej z Państwową Inspekcją Pracy w celu przekazania problemów związanych ze stosowaniem w praktyce Ustawy z 08.06.2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1473), zwanej dalej Ustawą. Taka wersja "roboczego" spotkania w mojej ocenie pozwoliła w sposób bezpośredni na przekazanie Państwu ilości i skali problemów, jakie powstały na tle stosowania Ustawy.
Liczę na to, że podjęta przez Pana decyzja o zwołaniu Komisji Prawnej GIP dla opracowania wytycznych dla inspektorów pracy prowadzących kontrolę podmiotów leczniczych na podstawie art. 4 pkt. 2 Ustawy pozwoli przynajmniej ujednolicić zasady oceny prawnej podobnych sytuacji w różnych podmiotach leczniczych w Polsce.
Zgodnie z umową przedstawiam poniżej podstawowe kwestie sporne, które w ocenie Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych w Warszawie powinny znaleźć próbę odpowiedzi w wytycznych.
-wyciąg-
(…)
5. Jak należy w praktyce stosować zapis art. 3 ust. 1 pkt. 5 lit. a) Ustawy (zgodnie z którym ustalony w drodze porozumienia albo zarządzenia sposób podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego zapewnia proporcjonalny dla każdej z grup zawodowych średni wzrost tego wynagrodzenia, przy czym na dzień 1 lipca 2017 r. wynagrodzenie zasadnicze pracownika wykonującego zawód medyczny podwyższa się co najmniej o 10% kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy najniższym wynagrodzeniem zasadniczym a wynagrodzeniem zasadniczym tego pracownika)? Czy prawidłowe jest postępowanie pracodawcy, który nie zważa na zapis „proporcjonalny dla każdej z grup zawodowych” i dokonał podwyżki nieproporcjonalnej, np. grupa zawodowa lekarzy otrzymała kwotowe wzrosty wynagrodzeń zasadniczych znacznie wyższe niż minimalne 10% brakujące do poziomu docelowego? Czy prawidłowe jest dokonanie wzrostu procentowego również z naruszeniem zasady proporcjonalności, gdy np. grupa zawodowa lekarzy otrzymała wzrost wynagrodzeń zasadniczych w wysokości 30% kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy najniższym wynagrodzeniem zasadniczym a wynagrodzeniem zasadniczym danego pracownika, natomiast pozostałe grupy pracowników medycznych – tylko ustawowe 10%?
Krystyna Ptok – Przewodnicząca OZZPiP
