Pielęgniarka/Pielęgniarz – pandemia – wynagrodzenie, dodatki, urlop wytchnieniowy
– Senat w dniu 13 maja 2020 roku uchwalił projekt ustawy o wsparciu dla systemu ochrony zdrowia.
– Wsparcie będzie dotyczyło podmiotów leczniczych oraz personelu medycznego.
– Ustawa przyznaje dodatki do wynagrodzenia pielęgniarek, dodatek specjalny za pracę w godzinach nadliczbowych w wysokości 50% wynagrodzenia zasadniczego oraz tzw. urlop wytchnieniowy.
– Regulacje dotyczą także testów przesiewowych, środkach ochrony indywidualnej.
– Nowym rozwiązaniem organizacyjnym mają być "zespoły wsparcia dla pielęgniarek.
– Publikujemy uchwałę senatu zawierającą projekt ustawy, który trafi teraz do sejmu.
Projekt ustawy uchwalony przez przez senat w dniu 13 maja 2020 roku.
Trafi teraz do sejmu.
U S T AWA
z dnia…
o uzupełnieniu instrumentów wsparcia sytemu opieki zdrowotnej w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2
z dnia…
o uzupełnieniu instrumentów wsparcia sytemu opieki zdrowotnej w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2
Art. 1. 1. Ustawa określa:
1) formy uzupełnienia instrumentów wsparcia sytemu opieki zdrowotnej w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2, zwane dalej „formą wsparcia”;
2) zasady i tryb przyznawania formy wsparcia;
3) zasady pokrywania kosztów realizacji formy wsparcia;
4) zasady działania Funduszu Przeciwdziałania Skutkom Rozprzestrzeniana się Wirusa SARS-Cov-2.
2. Formą wsparcia jest:
1) dodatek do wynagrodzenia;
2) dodatek specjalny za pracę w godzinach nadliczbowych;
3) finansowanie z budżetu państwa składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, chorobowe oraz wypadkowe;
4) zwolnienie ze świadczenia pracy, w wymiarze 7 dni, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia;
5) umożliwienie fizjoterapeutom wykonywania określonych czynności za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności;
6) badanie na obecność wirusa SARS-CoV-2;
7) zapewnienie środków ochrony indywidualnej;
8) umożliwienie aptekom ogólnodostępnym sporządzania i sprzedawania produktów o charakterze dezynfekującym;
9) tworzenie Zespołu Wsparcia Lekarzy i Pielęgniarek.
Art. 2. 1. Osobie wykonującej zawód medyczny, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 295 i 567), bez względu na podstawę prawną zatrudnienia, w podmiocie leczniczym, który wykonuje działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne:
1) wyłącznie w związku z przeciwdziałaniem COVID-19 lub,
2) w którego wyodrębnionej komórce organizacyjnej udzielane są świadczenia zdrowotne wyłącznie w związku z przeciwdziałaniem COVID-19 – mającej bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARSCoV-2, w tym uczestniczącej w ich transporcie, przysługuje dodatek do wynagrodzenia w wysokości 100 % wynagrodzenia zasadniczego.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, jest finansowany ze środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
Art. 3. 1. Osobie wykonującej zawód medyczny, o której mowa w art. 2 ust. 1, za pracę w godzinach nadliczbowych od 1 kwietnia do 30 czerwca 2020 r., oprócz dodatku, o którym mowa w art. 1511 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495), przysługuje dodatek specjalny do wynagrodzenia w wysokości 50%
wynagrodzenia zasadniczego.
2. Dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, jest finansowany ze środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
Art. 4. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe:
1) pracownika lub innej osoby zatrudnionej, bez względu na podstawę prawną zatrudnienia, w podmiocie leczniczym, o którym mowa art. 6 ust. 1, 2, 6 i 8 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, prowadzącym szpital, o którym
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 9 tej ustawy,
2) osoby wykonującej w szpitalu, o którym mowa w pkt 1, czynności niezbędne do utrzymania ciągłości przebiegu procesu udzielania świadczeń zdrowotnych, zatrudnionej przez inny podmiot niż podmiot, o którym mowa w pkt 1 – opłacane w całości lub części przez pracodawcę, są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
Art. 5. 1. W okresie 12 miesięcy po upływie 60 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii osobie wykonującej zawód medyczny, o której mowa w art. 2 ust. 1, przysługuje w zwolnienie z pracy w wymiarze 7 dni, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.
2. Osoba wykonująca zawód medyczny, o której mowa w art. 2 w ust. 1, decyduje o sposobie wykorzystania zwolnienia, o którym ust. 1, we wniosku o jego udzielenie.
Art. 6. W okresie od dnia ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii do 60 dni od dnia odwołania tego stanu fizjoterapeuta może wykonywać czynności, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty (Dz. U. z 2019 r. poz. 952 oraz z 2020 r. poz. 567), także za pośrednictwem systemów
teleinformatycznych lub systemów łączności.
Art. 7. W okresie od dnia ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii do 60 dni od dnia odwołania tego stanu pracownik lub inna osoba zatrudniona, bez względu na podstawę prawną zatrudnienia:
1) wykonująca zawód medyczny w podmiocie leczniczym, o którym mowa w art. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej,
2) w posiadającej zezwolenie wojewody placówce zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, w tym prowadzonej w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1507, 1622, 1690, 1818 i 2473),
3) w zakładzie opiekuńczo-leczniczym lub pielęgnacyjno-opiekuńczym dla osób wymagających wzmożonej opieki medycznej, o których mowa w art. 33a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373, z późn. zm.2)),
4) w regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej, o której mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1111, 924 i 1818) – podlega obowiązkowo badaniu na obecność wirusa SARS-CoV-2 raz w tygodniu na zasadach określonych w ustawie z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu
zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2019 r. poz. 1239 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 284, 322, 374 i 567).
2. Badania, o których mowa w ust. 1, są finansowane ze środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
Art. 8. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii kierownik lub dyrektor:
1) podmiotu leczniczego, o którym mowa w art. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej,
2) posiadającej zezwolenie wojewody placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, w tym prowadzonej w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej,
3) zakładu opiekuńczo-leczniczego lub pielęgnacyjno-opiekuńczego dla osób wymagających wzmożonej opieki medycznej, o których mowa w art. 33a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych,
4) regionalnej placówki opiekuńczo-terapeutycznej, o której mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. – zapewnia nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej pracownikowi lub innej osobie zatrudnionej, bez względu na podstawę prawną zatrudnienia.
2. Środki, o których mowa w ust. 1, są finansowane ze środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
Art. 9. 1. Laboratoria, o których w art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, mogą wykonywać badania na obecność wirusa SARS-CoV-2.
2. Koszty badania, o którym mowa w ust. 1, są finansowane przez osobę występującą o jego przeprowadzenie.
Art. 10. W okresie od dnia ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii do 60 dni od dnia odwołania tego stanu w celu zapobiegania rozprzestrzeniania się zakażeń wirusem SARS-CoV-2 apteki ogólnodostępne, o których mowa w art. 87 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 499, z późn. zm.3)), mogą sporządzać i sprzedawać:
1) produkty lecznicze, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne, w tym nieposiadające monografii farmakopealnych,
2) wyroby medyczne, o których mowa w ustawie z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 186),
3) produkty kosmetyczne w rozumieniu ustawy z dnia 4 października 2018 r. o produktach kosmetycznych (Dz. U. poz. 2227),
4) produkty biobójcze, o których mowa w ustawie z dnia 9 października 2015 r. o produktach biobójczych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2231 oraz z 2020 r. poz. 322) – o charakterze dezynfekującym, w warunkach odpowiadających sporządzaniu leku
recepturowego i aptecznego.
Art. 11. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, w celu wsparcia pracy osoby wykonującej zawód medyczny,
o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, może tworzyć Zespół Wsparcia Lekarzy i Pielęgniarek, zwany dalej „zespołem wsparcia”.
2. W skład zespołu wsparcia może wchodzić osoba:
1) studiująca na kierunku lekarskim, lekarsko–dentystycznym, pielęgniarstwo oraz położnictwo;
2) której stan zdrowia umożliwiania pracę w zespole wsparcia.
3. Zadania w zakresie wsparcia, o którym mowa w ust. 1, muszą być dostosowane do poziomu wiedzy i umiejętności osoby, o której mowa w ust. 2, oraz podlegać nadzorowi i kierownictwu odpowiednio lekarza specjalisty albo pielęgniarki wyznaczonych
przez podmiot leczniczy, w którym został utworzony zespół wsparcia.
4. Zadania w zakresie wsparcia, o którym mowa w ust. 1, są wykonywane na podstawie umowy zawartej z podmiotem leczniczym.
5. Wysokość wynagrodzenia osoby wchodzącej w skład zespołu wsparcia nie może być niższa niż wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego w 2020 r. na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018 r. poz. 2177 oraz z 2019 r. poz. 1564).
6. Zespół wsparcia może wykonywać zadania w zakresie wsparcia, o którym mowa w ust. 1, nie dłużej niż 60 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii.
Art. 12. 1. Tworzy się Fundusz Przeciwdziałania Skutkom Rozprzestrzeniana się Wirusa SARS-Cov-2, zwany dalej „Funduszem”.
2. Fundusz jest państwowym funduszem celowym, którego dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
3. Przychodami Funduszu są:
1) środki finansowe w wysokości 20.000.000 tys. zł przekazane z Unii Europejskiej w ramach programu Coronavirus Response Investment Initiative;
2) wpływy z innych środków publicznych;
3) darowizny i zapisy;
4) wpływy z innych tytułów.
4. Środki Funduszu przeznacza się na wsparcie systemu opieki zdrowotnej, a w szczególności na:
1) zakup testów na obecność wirusa SARS-CoV-2;
2) zakup środków ochrony indywidualnej dla pracowników ochrony zdrowia, którzy uczestniczą w udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej osobom chorym na COVID-19 lub z podejrzeniem zakażenia wirusem SARS-CoV-2;
3) zakup wyrobów medycznych, o których mowa w ustawie z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych, w tym wyposażenia stanowisk intensywnej terapii i mobilnych punktów badawczych.
Art. 13. W ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 645 i 1590 oraz z 2020 r. poz. 568) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 55 w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) następuje po przeprowadzeniu osobistego badania lub badania za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności stanu zdrowia ubezpieczonego lub chorego członka rodziny;”;
2) w art. 60 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) bez przeprowadzenia osobistego badania lub badania za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności stanu zdrowia ubezpieczonego,”.
Art. 14. W ustawie z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2019 r. poz. 1239 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 284, 322, 374, 567 i …) w art. 46d w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„W celu zapobiegania oraz zwalczania zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi lub ochrony życia i zdrowia pracowników i innych osób zatrudnionych, bez względu na podstawę prawną zatrudnienia, w podmiotach leczniczych, w których strukturze organizacyjnej jest zakład leczniczy będący szpitalem, a także stacji sanitarno-epidemiologicznych, aptek ogólnodostępnych lub punktów aptecznych, minister właściwy do spraw zdrowia może polecić Agencji Rezerw Materiałowych udostępnienie niezbędnego asortymentu rezerw strategicznych, określając:”.
Art. 15. W ustawie z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, 567, 568, 695 i …) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4c wyrazy „zatrudnionemu w podmiocie leczniczym” zastępuje się wyrazami
„w podmiocie leczniczym, bez względu na podstawę prawną zatrudnienia”;
2) uchyla się art. 10c;
3) w art. 12a:
a) w ust. 2 wyrazy „60 dni” zastępuje się wyrazami „90 dni”,
b) w ust. 3 wyrazy „30 dni” zastępuje się wyrazami „90 dni”;
4) w art. 31 k wyrazy „60. dnia” zastępuje się wyrazami „90. dnia”;
5) w art. 31 m:
a) w ust. 1 i 2 wyrazy „60 dni” zastępuje się wyrazami „90 dni”,
b) w ust. 4 wyrazy „60. dnia” zastępuje się wyrazami „90. dnia”.
Art. 16. Przepisy art. 2 tracą moc po upływie 90 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 17. Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.
1) formy uzupełnienia instrumentów wsparcia sytemu opieki zdrowotnej w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2, zwane dalej „formą wsparcia”;
2) zasady i tryb przyznawania formy wsparcia;
3) zasady pokrywania kosztów realizacji formy wsparcia;
4) zasady działania Funduszu Przeciwdziałania Skutkom Rozprzestrzeniana się Wirusa SARS-Cov-2.
2. Formą wsparcia jest:
1) dodatek do wynagrodzenia;
2) dodatek specjalny za pracę w godzinach nadliczbowych;
3) finansowanie z budżetu państwa składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, chorobowe oraz wypadkowe;
4) zwolnienie ze świadczenia pracy, w wymiarze 7 dni, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia;
5) umożliwienie fizjoterapeutom wykonywania określonych czynności za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności;
6) badanie na obecność wirusa SARS-CoV-2;
7) zapewnienie środków ochrony indywidualnej;
8) umożliwienie aptekom ogólnodostępnym sporządzania i sprzedawania produktów o charakterze dezynfekującym;
9) tworzenie Zespołu Wsparcia Lekarzy i Pielęgniarek.
Art. 2. 1. Osobie wykonującej zawód medyczny, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 295 i 567), bez względu na podstawę prawną zatrudnienia, w podmiocie leczniczym, który wykonuje działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne:
1) wyłącznie w związku z przeciwdziałaniem COVID-19 lub,
2) w którego wyodrębnionej komórce organizacyjnej udzielane są świadczenia zdrowotne wyłącznie w związku z przeciwdziałaniem COVID-19 – mającej bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARSCoV-2, w tym uczestniczącej w ich transporcie, przysługuje dodatek do wynagrodzenia w wysokości 100 % wynagrodzenia zasadniczego.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, jest finansowany ze środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
Art. 3. 1. Osobie wykonującej zawód medyczny, o której mowa w art. 2 ust. 1, za pracę w godzinach nadliczbowych od 1 kwietnia do 30 czerwca 2020 r., oprócz dodatku, o którym mowa w art. 1511 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495), przysługuje dodatek specjalny do wynagrodzenia w wysokości 50%
wynagrodzenia zasadniczego.
2. Dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, jest finansowany ze środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
Art. 4. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe:
1) pracownika lub innej osoby zatrudnionej, bez względu na podstawę prawną zatrudnienia, w podmiocie leczniczym, o którym mowa art. 6 ust. 1, 2, 6 i 8 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, prowadzącym szpital, o którym
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 9 tej ustawy,
2) osoby wykonującej w szpitalu, o którym mowa w pkt 1, czynności niezbędne do utrzymania ciągłości przebiegu procesu udzielania świadczeń zdrowotnych, zatrudnionej przez inny podmiot niż podmiot, o którym mowa w pkt 1 – opłacane w całości lub części przez pracodawcę, są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
Art. 5. 1. W okresie 12 miesięcy po upływie 60 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii osobie wykonującej zawód medyczny, o której mowa w art. 2 ust. 1, przysługuje w zwolnienie z pracy w wymiarze 7 dni, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.
2. Osoba wykonująca zawód medyczny, o której mowa w art. 2 w ust. 1, decyduje o sposobie wykorzystania zwolnienia, o którym ust. 1, we wniosku o jego udzielenie.
Art. 6. W okresie od dnia ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii do 60 dni od dnia odwołania tego stanu fizjoterapeuta może wykonywać czynności, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty (Dz. U. z 2019 r. poz. 952 oraz z 2020 r. poz. 567), także za pośrednictwem systemów
teleinformatycznych lub systemów łączności.
Art. 7. W okresie od dnia ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii do 60 dni od dnia odwołania tego stanu pracownik lub inna osoba zatrudniona, bez względu na podstawę prawną zatrudnienia:
1) wykonująca zawód medyczny w podmiocie leczniczym, o którym mowa w art. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej,
2) w posiadającej zezwolenie wojewody placówce zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, w tym prowadzonej w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1507, 1622, 1690, 1818 i 2473),
3) w zakładzie opiekuńczo-leczniczym lub pielęgnacyjno-opiekuńczym dla osób wymagających wzmożonej opieki medycznej, o których mowa w art. 33a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373, z późn. zm.2)),
4) w regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej, o której mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1111, 924 i 1818) – podlega obowiązkowo badaniu na obecność wirusa SARS-CoV-2 raz w tygodniu na zasadach określonych w ustawie z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu
zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2019 r. poz. 1239 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 284, 322, 374 i 567).
2. Badania, o których mowa w ust. 1, są finansowane ze środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
Art. 8. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii kierownik lub dyrektor:
1) podmiotu leczniczego, o którym mowa w art. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej,
2) posiadającej zezwolenie wojewody placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, w tym prowadzonej w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej,
3) zakładu opiekuńczo-leczniczego lub pielęgnacyjno-opiekuńczego dla osób wymagających wzmożonej opieki medycznej, o których mowa w art. 33a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych,
4) regionalnej placówki opiekuńczo-terapeutycznej, o której mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. – zapewnia nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej pracownikowi lub innej osobie zatrudnionej, bez względu na podstawę prawną zatrudnienia.
2. Środki, o których mowa w ust. 1, są finansowane ze środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
Art. 9. 1. Laboratoria, o których w art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, mogą wykonywać badania na obecność wirusa SARS-CoV-2.
2. Koszty badania, o którym mowa w ust. 1, są finansowane przez osobę występującą o jego przeprowadzenie.
Art. 10. W okresie od dnia ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii do 60 dni od dnia odwołania tego stanu w celu zapobiegania rozprzestrzeniania się zakażeń wirusem SARS-CoV-2 apteki ogólnodostępne, o których mowa w art. 87 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 499, z późn. zm.3)), mogą sporządzać i sprzedawać:
1) produkty lecznicze, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne, w tym nieposiadające monografii farmakopealnych,
2) wyroby medyczne, o których mowa w ustawie z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 186),
3) produkty kosmetyczne w rozumieniu ustawy z dnia 4 października 2018 r. o produktach kosmetycznych (Dz. U. poz. 2227),
4) produkty biobójcze, o których mowa w ustawie z dnia 9 października 2015 r. o produktach biobójczych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2231 oraz z 2020 r. poz. 322) – o charakterze dezynfekującym, w warunkach odpowiadających sporządzaniu leku
recepturowego i aptecznego.
Art. 11. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, w celu wsparcia pracy osoby wykonującej zawód medyczny,
o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, może tworzyć Zespół Wsparcia Lekarzy i Pielęgniarek, zwany dalej „zespołem wsparcia”.
2. W skład zespołu wsparcia może wchodzić osoba:
1) studiująca na kierunku lekarskim, lekarsko–dentystycznym, pielęgniarstwo oraz położnictwo;
2) której stan zdrowia umożliwiania pracę w zespole wsparcia.
3. Zadania w zakresie wsparcia, o którym mowa w ust. 1, muszą być dostosowane do poziomu wiedzy i umiejętności osoby, o której mowa w ust. 2, oraz podlegać nadzorowi i kierownictwu odpowiednio lekarza specjalisty albo pielęgniarki wyznaczonych
przez podmiot leczniczy, w którym został utworzony zespół wsparcia.
4. Zadania w zakresie wsparcia, o którym mowa w ust. 1, są wykonywane na podstawie umowy zawartej z podmiotem leczniczym.
5. Wysokość wynagrodzenia osoby wchodzącej w skład zespołu wsparcia nie może być niższa niż wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego w 2020 r. na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018 r. poz. 2177 oraz z 2019 r. poz. 1564).
6. Zespół wsparcia może wykonywać zadania w zakresie wsparcia, o którym mowa w ust. 1, nie dłużej niż 60 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii.
Art. 12. 1. Tworzy się Fundusz Przeciwdziałania Skutkom Rozprzestrzeniana się Wirusa SARS-Cov-2, zwany dalej „Funduszem”.
2. Fundusz jest państwowym funduszem celowym, którego dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
3. Przychodami Funduszu są:
1) środki finansowe w wysokości 20.000.000 tys. zł przekazane z Unii Europejskiej w ramach programu Coronavirus Response Investment Initiative;
2) wpływy z innych środków publicznych;
3) darowizny i zapisy;
4) wpływy z innych tytułów.
4. Środki Funduszu przeznacza się na wsparcie systemu opieki zdrowotnej, a w szczególności na:
1) zakup testów na obecność wirusa SARS-CoV-2;
2) zakup środków ochrony indywidualnej dla pracowników ochrony zdrowia, którzy uczestniczą w udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej osobom chorym na COVID-19 lub z podejrzeniem zakażenia wirusem SARS-CoV-2;
3) zakup wyrobów medycznych, o których mowa w ustawie z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych, w tym wyposażenia stanowisk intensywnej terapii i mobilnych punktów badawczych.
Art. 13. W ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 645 i 1590 oraz z 2020 r. poz. 568) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 55 w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) następuje po przeprowadzeniu osobistego badania lub badania za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności stanu zdrowia ubezpieczonego lub chorego członka rodziny;”;
2) w art. 60 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) bez przeprowadzenia osobistego badania lub badania za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności stanu zdrowia ubezpieczonego,”.
Art. 14. W ustawie z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2019 r. poz. 1239 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 284, 322, 374, 567 i …) w art. 46d w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„W celu zapobiegania oraz zwalczania zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi lub ochrony życia i zdrowia pracowników i innych osób zatrudnionych, bez względu na podstawę prawną zatrudnienia, w podmiotach leczniczych, w których strukturze organizacyjnej jest zakład leczniczy będący szpitalem, a także stacji sanitarno-epidemiologicznych, aptek ogólnodostępnych lub punktów aptecznych, minister właściwy do spraw zdrowia może polecić Agencji Rezerw Materiałowych udostępnienie niezbędnego asortymentu rezerw strategicznych, określając:”.
Art. 15. W ustawie z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, 567, 568, 695 i …) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4c wyrazy „zatrudnionemu w podmiocie leczniczym” zastępuje się wyrazami
„w podmiocie leczniczym, bez względu na podstawę prawną zatrudnienia”;
2) uchyla się art. 10c;
3) w art. 12a:
a) w ust. 2 wyrazy „60 dni” zastępuje się wyrazami „90 dni”,
b) w ust. 3 wyrazy „30 dni” zastępuje się wyrazami „90 dni”;
4) w art. 31 k wyrazy „60. dnia” zastępuje się wyrazami „90. dnia”;
5) w art. 31 m:
a) w ust. 1 i 2 wyrazy „60 dni” zastępuje się wyrazami „90 dni”,
b) w ust. 4 wyrazy „60. dnia” zastępuje się wyrazami „90. dnia”.
Art. 16. Przepisy art. 2 tracą moc po upływie 90 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 17. Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.
Zobacz także:
Jaka jest liczba zarażonych pielęgniarek, lekarzy, ratowników i innych pracowników.
Ubezpieczenie pielęgniarek. Ciąg dalszy skandalu.
Pielęgniarki: szpitale nie wiedzą jak obliczyć rekompensaty.
Komentarze
