Zobacz odpowiedź wiceministra zdrowia (pielęgniarki) na pytanie posła: W jaki sposób Ministerstwo zamierza rozwiązać bariery zatrudnienia pielęgniarek chociażby z Ukrainy w Polskich szpitalach?
W odpowiedzi na interpelację poselską czytamy:
"W odniesieniu do pytania 3, w jaki sposób Ministerstwo zamierza rozwiązać bariery zatrudnienia pielęgniarek, chociażby z Ukrainy w Polskich szpitalach, informuję, że wspomniane bariery uniemożliwiające obywatelom Ukrainy dostęp do zawodu pielęgniarki wynikają z przepisów dyrektywy o uznawaniu kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE, 2013/55/WE). Dotyczy to zarówno Polski jak i innych krajów unijnych.
Uznawanie kwalifikacji zawodowych pielęgniarek z krajów poza unijnych, w tym Ukrainy, reguluje dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (2005/36/WE), która zobowiązuje kraje unijne do ścisłego przestrzegania jej zapisów, szczególnie w zakresie realizacji określonej liczby godzin kształcenia oraz przedmiotów zawodowych. W krajach UE obowiązuje wymóg minimum 4600 godzin i 3 lat kształcenia zawodowego.
Pielęgniarki kończące szkoły na Ukrainie, zarówno średnie jak i wyższe, niestety nie mają zaliczonego powyższego minimum, realizując niekiedy tylko połowę wymaganych godzin kształcenia. Przede wszystkim to ten fakt uniemożliwia im uzyskanie polskiego prawa wykonywania zawodu.
Podpisana do celów akademickich, tj. dalszego kształcenia się Umowa z dnia 11 kwietnia 2005 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Gabinetem Ministrów Ukrainy o wzajemnym uznawaniu akademickim dokumentów o wykształceniu i równoważności stopni (obowiązuje od 20 czerwca 2006 r.) odnosi się do ukraińskich świadectw o pełnym wykształceniu średnim (атестат про повну загальну средню освіту), dyplomów ukończenia studiów pierwszego i drugiego stopnia (bakaławr, specialist, magistr) oraz dyplomów o nadaniu stopnia naukowego (kandydat nauk) i gwarantuje ich posiadaczom możliwość kontynuacji kształcenia w placówkach drugiego państwa bez konieczności dokonywania procedury nostryfikacji – ale nie podejmowania pracy.
Reasumując, w chwili obecnej jedną z ważniejszych barier uniemożliwiających zatrudnianie pielęgniarek ukraińskich w Polsce jest niezrealizowanie przez nie wymaganego w UE programu kształcenia. Jedynym możliwym rozwiązaniem tej sytuacji, jest podjęcie przez zainteresowane osoby uzupełniającego kształcenia, np. ukończenie tzw. studiów pomostowych dla pielęgniarek (dla osób posiadających maturę, czyli jej ukraiński odpowiednik – świadectwo o pełnym wykształceniu średnim)
Po uzyskaniu polskiego dyplomu oraz spełnieniu warunków zapisanych w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej, czyli: posiadaniu zezwolenia na pobyt stały, posiadaniu urzędowego poświadczenia znajomości języka polskiego w mowie i piśmie w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej, przedstawieniu zaświadczenia odpowiedniego organu państwa, którego jest obywatelem, że nie została pozbawiona prawa wykonywania zawodu lub prawo to nie zostało zawieszone i nie toczy się przeciwko niej postępowanie w sprawie pozbawienia lub zawieszenia prawa wykonywania zawodu, pełnej zdolności do czynności prawnych, stanie zdrowia pozwalającym na wykonywanie zawodu pielęgniarki lub wykonywanie zawodu położnej oraz wykazaniem się nienaganną postawą etyczną – nie ma przeciwskazań do zatrudniania, w pełni wykwalifikowanych pielęgniarek ukraińskich w polskim systemie ochrony zdrowia".
Z upoważnienia
MINISTRA ZDROWIA
SEKRETARZ STANU
Józefa Szczurek-Żelazko
31 maja 2017 roku
Wybrał: Mariusz Mielcarek
