Interpelacja do ministra zdrowia w sprawie sytuacji szpitali powiatowych woj. świętokrzyskiego
Szanowny Panie Ministrze! W okresie kilku ostatnich lat szpitale powiatowe województwa świętokrzyskiego czyniły bardzo wiele, aby przy ograniczonych środkach finansowych zapewnić jak najlepszą jakość leczenia. Jednakże bardzo niska cena za punkt procedury, niepodwyższana przez ostatnie 3 lata, nie pozwalała pracodawcom na podwyższenie wynagrodzeń w stopniu oczekiwanym przez pracowników. Na przestrzeni tego okresu nastąpił wzrost cen leków, mediów energetycznych, materiałów opatrunkowych, wyżywienia oraz ubezpieczeń OC, podatków i wielu innych czynników kosztotwórczych. Jednocześnie od wielu lat toczą się postępowania sądowe dotyczące sfinansowania nadwykonań, a także odzyskania należnych kwot z tytułu tzw. ustawy 203. Powyższe uwarunkowania powodują bardzo trudną sytuację finansową dla szpitali powiatowych, będąc przyczyną utraty płynności finansowej, co w efekcie prowadzi do poważnych zaburzeń w funkcjonowaniu szpitali.
Najbardziej palącym problemem zakładów opieki zdrowotnej w województwie świętokrzyskim w chwili obecnej jest trudna sytuacja społeczna w szpitalach, a w szczególności możliwość rozpoczęcia strajków przez lekarzy.
Dyrektorzy szpitali powiatowych zostali zawiadomieni przez OZZL o żądaniach podwyżek wynagrodzeń lekarzy. W przypadku niespełnienia żądań związek zawodowy lekarzy zapowiada rozpoczęcie sporu zbiorowego z pracodawcami, a następnie podjęcie akcji strajkowej.
Przy obecnym poziomie finansowania dyrektorzy szpitali powiatowych nie są w stanie ze środków uzyskanych z kontraktów zaspokoić żądań lekarzy. Wysunięte żądania podwyżek stanowią od 30 do 60% miesięcznych kontraktów zawartych z ŚOW NFZ w Kielcach.
Brak jest także możliwości pomocy doraźnej na finansowanie bieżącej działalności szpitali ze strony organów założycielskich.
Przy wysokim poziomie zadłużenia szpitali realizacja żądań lekarzy bez dopływu środków finansowych z zewnątrz spowoduje sytuację katastrofalną w szpitalach.
W zaistniałej sytuacji za konieczne i niezbędne należy uznać podjęcie w trybie pilnym negocjacji na szczeblu central związkowych i przedstawicieli rządu.
Awaryjne rozwiązywanie wybranych problemów w żaden sposób nie przybliży rozwiązań kompleksowych w ochronie zdrowia. Uważam, iż organizacja i finansowanie służby zdrowia wymaga pilnych i radykalnych rozwiązań systemowych.
W związku z powyższym zapytuję Pana Ministra:
1. Czy przewiduje Pan Minister przeprowadzenie negocjacji na szczeblu central związkowych w celu opracowania kompromisu?
2. Czy samorząd terytorialny jako organ założycielski szpitali powinien być obarczony skutkami wadliwej decyzji organów centralnych państwa?
3. Czy zdaje sobie Pan Minister sprawę z tego, iż fala protestów pracowników służby zdrowia może zagrozić chorym z powodu ograniczenia lub ustania opieki nad pacjentami?
Z poważaniem
Poseł Małgorzata Olejnik
Kielce, dnia 15 lutego 2007 r.
Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia – z upoważnienia ministra – na interpelację w sprawie sytuacji szpitali powiatowych woj. świętokrzyskiego
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na interpelację pani poseł Małgorzaty Olejnik z dnia 22 lutego 2007 r. (znak: SPS-023-6697/07) w sprawie sytuacji szpitali powiatowych woj. świętokrzyskiego, uprzejmie proszę o przyjęcie poniższych informacji.
Kwestia wysokości wynagrodzeń stanowi jeden z najistotniejszych problemów sygnalizowanych przez pracowników ochrony zdrowia. Z uwagi na wynikające z tego względu niepokoje społeczne w ubiegłym roku wprowadzona została ustawa z dnia 22 lipca 2006 r. o przekazaniu środków finansowych świadczeniodawcom na wzrost wynagrodzeń (Dz. U. nr 149, poz. 1076). Na mocy przedmiotowej regulacji uprawnione podmioty zawierające umowy na wykonywanie świadczeń opieki zdrowotnej z Narodowym Funduszem Zdrowia otrzymały środki w wysokości 7,5% kosztów pracy w poszczególnych rodzajach świadczeń opieki zdrowotnej w okresie od 1 października 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. oraz 30% kosztów pracy w poszczególnych rodzajach świadczeń opieki zdrowotnej w roku 2007 r. Wyłącznym celem, na jaki mogły zostać rozdysponowane ww. środki, był wzrost wynagrodzeń osób zatrudnionych u świadczeniodawców, przy czym maksymalny wymiar podwyżki mógł wynosić 40% przeciętnego wynagrodzenia danej osoby w ostatnim kwartale poprzedzającym wejście w życie ustawy. Według danych uzyskanych na podstawie przeprowadzonej przez Ministerstwo Zdrowia ankiety dotyczącej efektów wprowadzenia ustawy z 22 lipca 2006 r. średni wzrost wynagrodzeń wyniósł 27%. W 2006 r. na realizację ustawy przeznaczono 1 mld zł, natomiast koszt zrealizowania ww. regulacji w 2007 r. to 4,5 mld zł.
Jednakże jak wynika z informacji przekazywanych przez pracowników ochrony zdrowia, podwyżki wynagrodzeń wprowadzone na mocy ustawy z dnia 22 lipca 2006 r. jedynie w części zaspokoiły postulowane oczekiwania płacowe. Według propozycji zgłaszanych przez Krajowy Zjazd Lekarzy minimalne wynagrodzenie lekarza bez specjalizacji powinno wynosić dwukrotność, zaś lekarzy ze specjalizacją – trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat z zysku ogłaszanego przez GUS. Zgodnie z postulatami środowiska pielęgniarek i położnych minimalne wynagrodzenie tej grupy pracowników powinno wynosić dla starszej pielęgniarki, położnej 1,7-krotność, natomiast dla pielęgniarki i położnej – 1,2-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat z zysku ogłaszanego przez GUS. Szacunkowy skutek finansowy realizacji powyższych postulatów płacowych wynosi w stosunku do propozycji lekarzy 5,1 mld zł oraz 4,3 mld zł odnośnie do propozycji pielęgniarek i położnych.
Dalsze protesty w ochronie zdrowia mogłyby zagrozić bezpieczeństwu udzielania świadczeń opieki zdrowotnej, dlatego też w celu ich uniknięcia wskazane byłoby wypracowanie rozwiązań, które umożliwiłyby ewentualną realizację postulatów wysuwanych przez pracowników ochrony zdrowia. W związku z powyższym rząd prowadzi ciągły dialog z przedstawicielami strony społecznej. Forum współpracy stanowił m. in. powołany przez prezesa Rady Ministrów Międzyresortowy Zespół do Spraw Opracowania Zasad Zatrudniania i Wynagradzania w Ochronie Zdrowia, którego zadaniem było przeprowadzenie analizy obowiązujących regulacji prawnych dotyczących zasad zatrudniania i wynagradzania w ochronie zdrowia, oraz opracowanie na podstawie przedmiotowej analizy propozycji założeń rozwiązań legislacyjnych dotyczących zasad zatrudniania i wynagradzania w ochronie zdrowia. W skład zespołu weszli przedstawiciele rządu, pracodawców oraz związków i samorządów zawodowych funkcjonujących w ochronie zdrowia. Prace rozpoczęte przez Zespół Międzyresortowy będą kontynuowane przez Zespół do Spraw Umowy Społecznej ËGospodarka – Praca – Rodzina – DialogË.
Bieżąca współpraca z przedstawicielami związków i korporacji zawodowych ma miejsce również w ramach Trójstronnego Zespołu do Spraw Ochrony Zdrowia, który zajmuje się bieżącą problematyką związaną z funkcjonowaniem systemu ochrony zdrowia.
Jednocześnie odnosząc się do kwestii funkcjonowania zakładów opieki zdrowotnej, dla których organem założycielskim są jednostki samorządu terytorialnego, informuję, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. nr 14, poz. 89) publiczne zakłady opieki zdrowotnej prowadzą samodzielną gospodarkę finansową, w szczególności samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej sam decyduje o podziale zysku oraz we własnym zakresie pokrywa ujemny wynik finansowy. Natomiast odpowiedzialność za zarządzanie publicznym zakładem opieki zdrowotnej ponosi kierownik zakładu.
Z wyrazami szacunku
Sekretarz stanu
Bolesław Piecha
Warszawa, dnia 8 marca 2007 r.
Zobacz także:
Podwyżki wynagrodzeń 2006/2007
