W ustawie z dnia 8 czerwca 2017 roku ustawodawca w kontekście zawodu pielęgniarki, odwołuje się do kategorii wykształcenia „wymaganego” na danym stanowisku. Jakie to niesie konsekwencje?
W dniu 19 listopada 2024 roku został skierowany wniosek o pociągnięcie do odpowiedzialności zawodowej panią Krystynę Ptok – pełniącą funkcję przewodniczącej Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych. Treść wniosku do rzecznika odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek i położnych oraz inne informacje w sprawie przedstawiono w artykule pt. Pielęgniarki – pismo do rzecznika w sprawie pani Krystyny Ptok.
Data wysłania wniosku do rzecznika nie jest przypadkowa. Wczoraj odbył się protest związku – OZZPiP. W artykule redakcyjnym pt. Pielęgniarki: w którymś momencie nie damy po prostu rady, przedstawiamy jedną z wypowiedzi pielęgniarek, które zabierały głos w czasie protestu przed Kancelarią Premiera w dniu 19 listopada 2024 roku.
Redakcja pielegniarki.info.pl publikuje fragment uzasadnienia Sądu Okręgowego, który rozpatrywał apelację podmiotu leczniczego od wyroku Sądu Rejonowego. Poniższy fragment cytujemy ze względu na fakt, że sąd dokonał wykładni pojęcia „wymagany” w kontekście zapisów ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych. Zatem oddajmy głos sądowi:
(…). Począwszy od dnia 13 lutego 2012 roku skarżąca pielęgniarka jest zatrudniona w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej, obecnie na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Pracuje na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym jako pielęgniarka specjalistka. Powódka legitymuje się tytułem zawodowym magistra pielęgniarstwa. W dniu 6 listopada 2019 roku złożyła egzamin przed Państwową Komisją Egzaminacyjną uzyskując tytuł pielęgniarki specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa (…). W związku z podniesieniem kwalifikacji zawodowych i uzyskaniem tytułu Pielęgniarki Specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa (…) podwyższono powódce wynagrodzenie otrzymywane z kwoty 3.990,00 zł na 4.140,00 zł.
Od dnia 1 lipca 2021 r. powódka otrzymywała wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 5.478,00 zł.
W dniu 29 czerwca 2022 roku weszła w życie ustawa z dnia 26 maja 2022 roku o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2022, poz. 1352). Według tej ustawy podniesieniu miało ulec wynagrodzenie pielęgniarek.
Pismem z dnia 5 lipca 2022 roku Zarząd (…) Zakładowa Organizacja Związkowa przy Szpitalu wezwała dyrekcję szpitala do podjęcia rozmów w sprawie ustalenia zasad wzrostu wynagrodzenia zasadniczego pracowników podmiotu obowiązujących od dnia 1 lipca 2022 roku. Pracodawca oraz związek zawodowy działający w przedmiotowym zakładzie nie zawarli porozumienia. W dniu 30 listopada 2022 roku pracodawca wydał zarządzenie nr (…). Przyznał nim jednorazowy dodatek kompensacyjny do wynagrodzenia w wysokości 400 zł miesięcznie dla pielęgniarki z tytułem magistra, który wypłacany był za lipiec i sierpień 2022 roku. Od września 2022 roku pracodawca nie kontynuował wypłacania powyższego dodatku.
Sąd I Instancji podał także, iż pismem z dnia 20 września 2022 roku powódka wezwała pracodawcę do zapłaty 1 826,66 zł brutto wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego za lipiec 2022 roku oraz kwoty 1 528,66 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 września 2022 roku do dnia zapłaty tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego za sierpień 2022 roku. Pracodawca odmówił spełnienia świadczenia.
Pismem z dnia 18 listopada 2022 roku pozwany Szpital zaproponował powódce z datą wsteczną tj. począwszy od dnia 1 lipca 2022 roku wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 5 776 zł brutto miesięcznie, zaliczając ją do grupy zawodowej według kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku, tj. do grupy 5., ze współczynnikiem pracy 1,02. Powódka odmówiła podpisania pisma i tym samym odmówiła przyjęcia powyższych warunków na mocy porozumienia stron.
Sąd Rejonowy wskazywał ponadto, iż do końca czerwca 2022 roku wskaźnik pracy powódki wynosił 1,06 (grupa 7).
Na placówkach medycznych finansowanych ze środków publicznych ciąży obowiązek zgłaszania pracowników do Narodowego Funduszu Zdrowia.
Przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w 2021 roku wyniosło 5.662,53 zł.
Od 1 lipca 2022 r. współczynnik pracy dla pielęgniarek posiadających wyższe wykształcenie z posiadaną specjalizacją w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia wynosi 1,29 (grupa 2).
Wynagrodzenie powódki za czerwiec 2022 roku wynosiło łącznie 8 437,03 zł brutto, zaś za lipiec 2022 roku pracodawca naliczył 7.306,17 zł brutto (w tym wynagrodzenie zasadnicze 5.478,00). Wynagrodzenie jest wypłacane z dołu, do 10 dnia kolejnego miesiąca. Poza sporem było, iż od 1 lipca 2022 r. pozwany nie naliczał wynagrodzenia powódki wedle zszeregowania jej do grupy 2.
Za bezsporne uznał Sąd Rejonowy również wypłaty na rzecz powódki kwot 400,00 zł i 379,36 zł brutto. Przyjmując wskaźnik pracy wynoszący 1,29 wynagrodzenie powódki za lipiec 2022 roku wynosiłoby 10 171,78 zł brutto, w tym wynagrodzenie zasadnicze wynosiłoby 7 305 zł brutto.
Sąd Rejonowy pominął zgłoszone dowody z zeznań świadka i stron, ponieważ mając na uwadze wskazane przez stronę tezy dowodowe przeprowadzenie powyższych dowodów zmierzało do wykazania faktów bezspornych.
Sąd Rejonowy uznał powództwo za uzasadnione w całości. (…)
Sąd Rejonowy podał dalej, iż zgodnie z łączącą strony umową o pracę powódce do końca czerwca 2022 r. przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze według zaszeregowania do grupy ze współczynnikiem pracy – 1,06 (grupa 7), premia i dodatki na zasadach i warunkach określonych w przepisach o wynagrodzeniu i w układzie zbiorowym pracy. Grupa ta obejmowała pielęgniarki z tytułem zawodowym magister pielęgniarstwa jako pracowników wykonujących zawód medyczny wymagający wyższego wykształcenia i specjalizacji. Powódka posiada tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa ze specjalizacją w zakresie pielęgniarstwa anestezjologicznego i intensywnej opieki, spełniając wymagania niezbędne do zajmowania stanowiska specjalistki pielęgniarki. Spór pomiędzy stronami dotyczy kwestii zaszeregowania powódki od 1 lipca 2022 r. do grupy pracowniczej odwołującej się do jako wymaganego niższego poziomu wykształcenia niż posiadane przez powódkę i zgodnie z przepisami wymagane na danym stanowisku.
Zaznaczał przy tym Sąd Instancji, że w ustawie z dnia 8 czerwca 2017 roku (a ściślej: w załączniku do niej) ustawodawca odwołuje się do kategorii wykształcenia „wymaganego” na danym stanowisku.
Podkreślił przy tym Sąd Rejonowy, że „wymagany” oznacza nie więcej niż „niezbędny, potrzebny”. Powstało więc, w ocenie Sądu Meriti, pytanie, na ile konkretny pracodawca może samodzielnie szeregować pracowników do określonych grup.
Przepisy prawa powszechnie obowiązującego, zwłaszcza te rangi ustawowej niejako „automatycznie” rzutują bowiem na konieczność odpowiedniego i niedowolnego ukształtowania warunków zatrudnienia (art.18 k.p.).
W tej kwestii, wyznaczającej w istocie minimalną wysokość wynagrodzenia za pracę, pracodawca pozostaje związany wymogami określonymi w ustawie. Nie stoi to na przeszkodzie polepszeniu warunków pracy zatrudnionych, co wynika z wyrażonej w art. 18 k.p. zasady uprzywilejowania pracownika. (…)
Druga część rozważań sądu w powyższym zagadnieniu w dniu 27 listopada 2024 roku o godz. 8.00
źródło: ms.gov.pl
