Pielęgniarka o sytuacji kadrowej w pielęgniarstwie.

Pielęgniarka o brakach kadrowych

Jedna z pielęgniarek zamieściła poniższy komentarz na naszym profilu na Facebooku:

Jest dramatyczny brak pielęgniarek, a te co pracują, często ich praca odbywa się w kilku miejscach. Nie mówiąc już o średniej wieku, a jednak nadal pracodawcy nie szanują naszej pracy, nie starają się poprawić warunków pracy. I nie pisze tu o pieniądzach, tylko o coraz większej ilości obowiązków, procedur. Nadal wszyscy udają, że jest dobrze. Tak to wygląda. Pracuję w zawodzie 30 lat i mogę spojrzeć z perspektywy czasu.
pielęgniarka

W odpowiedzi pojawiło się kilka innych komentarzy. Poniżej cytujemy wybrane wypowiedzi pielęgniarek i położnych.

A ja myślę, że nic nie zrobimy. Ani strajki, ani jakieś skrzyknięcie się, mamy myślenie ofiary, ta nasza empatia pomieszała nam w mózgach, jesteśmy bardzo wyrozumiałe że np. Pan dyrektor ma długi, a lekarze w przeciwieństwie do nas wysysają z pana dyrektora i idą gdzie indziej bo litością nie nakarmią rodziny. My nawet nie umiemy zmienić pracy, nawet jak jesteśmy gnębione i mobbingowane. Powinniśmy mieć psychoanalityka dla naszej grupy zawodowej. Obalić związki zawodowe – powołać nowe.

Ja 28 lat, większość pracuje w 2 miejscach, gdyby tylko się skrzyknąć, że nie idziemy do drugiej pracy to system padnie i zaraz by się znalazły pieniądze na podwyżki. Żadne strajki, głodówki tego nie załatwia.

Proponuję, żeby zwołać ogólnopolską akcję: miesiąc na jednym etacie. Lub dwa. Zobaczymy, co się stanie. Na razie jest gdybanie. A może na serio tak zrobić. Wtedy okaże się wszystko.

I to jest prawda, ale same jesteśmy sobie winne. Gonimy z pracy do pracy, bo dzieci i lepsze warunki życia. Zgadzam się z koleżanką i mam takie same odczucia po 20 latach w zawodzie.