Pielęgniarkę zwolniono za błędne podanie leków. Ocena zdarzenia przez sąd

Fragmenty uzasadnienia do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 lipca 2021 roku.

Sąd Rejonowy w J., wyrokiem z 13 maja 2019 r., oddalił powództwo pielęgniarki G. L. przeciwko pozwanej Fundacji G. w K.. Pielęgniarka domagała się uznania wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne jako niezgodnego z prawem a następnie przywrócenia do pracy u strony pozwanej.

Sąd Rejonowy ustalił, że pielęgniarka G. L. została zatrudniona w pozwanej Fundacji jako pielęgniarka na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. W dniu 30 maja powódka otrzymała pisemne rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem. Jako przyczynę podano: (-) zamianę leków w dniu 22 maja (-) niewłaściwe wykonywanie obowiązków medycznych; (-) nieznajomość leków i nieprawidłowe prowadzenie dokumentacji medycznej; (-) kilkukrotne pisemne kwestionowanie kompetencji kierownictwa medycznego placówki.

Sąd Rejonowy uznał, że podana w wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyna w postaci zamiany leków była prawdziwa i zasadna w rozumieniu art. 45 k.p.

W ocenie Sądu pierwszej instancji, ciężar naruszonych obowiązków oraz potencjalny skutek dla zdrowia chorego niewątpliwie uzasadniały rozwiązanie stosunku pracy z pielęgniarką. Sąd Rejonowy uznał przy tym, że rozważanie pozostałych podanych przyczyn wypowiedzenia nie jest już konieczne, tym bardziej że nie zostały one sprecyzowane albo nie potwierdziły się. Dotyczy to zarzutu nieprawidłowego prowadzenia dokumentacji medycznej, co miało się sprowadzać do niepodpisania raportu pielęgniarskiego, lecz zdarzało się także innym zatrudnionym.

Sąd pierwszej instancji podniósł, że nie jest jasne, na czym miało polegać niewłaściwe wykonywanie przez powódkę obowiązków medycznych, gdyż poza zdarzeniem z 22 maja pozwany nie przytoczył przykładów takiej sytuacji. Z kolei zarzut pisemnego kwestionowania kompetencji kierownictwa medycznego placówki – jak można się tylko domyślać – dotyczył skargi powódki z 6 marca. Niezależnie od oceny merytorycznej zgłoszonych w tej skardze kwestii, nie przekraczała ona, w ocenie Sądu Rejonowego, uprawnienia pracownika do zwrócenia uwagi dyrektorowi na nieprawidłowości w zachowaniu bezpośrednich przełożonych. Teza powódki jakoby była szykanowana i celowo zwolniona nie znajduje potwierdzenia w materiale dowodowym.

Zobacz także:

Pielęgniarka wniosła apelację od wyroku Sądu pierwszej instancji, którą oddalił Sąd Okręgowy.

W ocenie Sądu Okręgowego, zarzuty podniesione przez powódkę w apelacji sprowadzały się do polemiki z ustaleniami poczynionymi przez Sąd Rejonowy. Dokonane przez Sąd pierwszej instancji ustalenia w zakresie zaistniałego stanu faktycznego Sąd drugiej instancji przyjął jako własne.

Zdaniem Sądu drugiej instancji, wypowiedzenie powódce umowy o pracę było zgodne z przepisami prawa nie tylko pod względem formalnym, lecz również merytorycznym. Wypowiedzenie zostało zredagowane w sposób jasny, zrozumiały i konkretny. Postępowanie dowodowe przeprowadzone przez Sąd pierwszej instancji w sposób jednoznaczny wykazało, że jedna z przyczyn rozwiązania umowy o pracę z powódką, wskazana w wypowiedzeniu z 30 maja, a mianowicie zamiana leków, okazała się rzeczywista i konkretna.

Sporna była ocena zasadności zwolnienia. Sąd odwoławczy zaaprobował ocenę Sądu pierwszej instancji, zgodnie z którą pielęgniarka pomyliła leki z uwagi na swoją niedbałość. Powódka nie przestrzegała podstawowych reguł związanych z rozłożeniem (przygotowaniem) leków dla jednej z pacjentek, a mianowicie wykonania tego na podstawie karty zleceń lekarskich. Podkreślenia wymaga, że podstawę do rozkładania leków w pozwanej placówce medycznej stanowiła wyłącznie indywidualna karta stałych zleceń lekarskich.

Tymczasem, jak pokazały realia sprawy, posługiwanie się w tym celu własnymi notatkami pielęgniarki było niedopuszczalne a zarazem sprzeczne z prawem. Ze względu na szczególną specyfikę prowadzonej przez pozwanego placówki o charakterze opiekuńczo-medycznym, skutki nawet najmniejszych pomyłek pielęgniarek podczas rozkładania leków mogą być nieprzewidywalne dla zdrowia, a nawet życia pacjenta.

Okoliczności, które legły u podstaw wypowiedzenia powódce umowy o pracę, świadczą o tym, że ze względu na rodzaj i rangę przewinienia, jakiego dopuściła się powódka w zakresie powierzonych jej obowiązków, przy uwzględnieniu specyfiki funkcjonowania placówki, można mówić, iż po stronie pracodawcy doszło do utraty zaufania do pielęgniarki, niezbędnego dla dalszego zatrudniania jej na zajmowanym przez nią stanowisku pracy. Stanowi to uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia.

Podsumowując, Sąd Okręgowy stwierdził, że brak jest podstaw do uwzględnienia roszczenia o przywrócenie do pracy stosownie do art. 45 § 1 k.p.

źródło: sn.pl

Zobacz także: