Nowa siatka płac pielęgniarek i położnych

W kilku poprzednich artykułach redakcja Ogólnopolskiego Portalu Pielęgniarek i Położnych publikowała uzasadnienie do wyroku Sądu Okręgowego, w sprawie dotyczącej wynagrodzeń pielęgniarek. Sporna kwestia dotyczyła interpretacji ustawy o płacach w podmiotach leczniczych, szczególnie w kontekście załącznika – siatka płac.

Pierwszą część opisującą powyższy spór sądowy opisaliśmy w artykule pt. Pielęgniarki wniosły do sądu sprawę o zaniżone współczynniki pracy.

Poniżej kolejny fragment z uzasadnienia do wyroku Sądu Okręgowego.

Apelacja jest zasadna i prowadzi do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództw.

Stan faktyczny sprawy nie był przedmiotem sporu. Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego i przyjmuje je za własne. Zatem nie sposób zgodzić się z podmiotem leczniczym, że doszło do naruszenia art. 233 § 1 KPC poprzez brak wszechstronnego zbadania materiału dowodowego.

W niniejszej sprawie to nie fakty ale wykładnia przepisów regulujących sposób ustalania wynagrodzenia zasadniczego pracowników podmiotów leczniczych (tu pielęgniarek koordynujących) ma kluczowe znaczenie. Wykładnia przepisów dotyczących tej kwestii zaprezentowana w uzasadnieniu skarżonego wyroku i utrzymywana przez powódki, nie zasługuje na aprobatę.

Sąd Okręgowy o prawnych podstawach wzrostu wynagrodzeń pielęgniarek

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1801) do 1 lipca 2021 r. podmiot leczniczy dokonuje podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego pracownika wykonującego zawód medyczny oraz pracownika działalności podstawowej, innego niż pracownik wykonujący zawód medyczny, którego wynagrodzenie zasadnicze jest niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego, ustalonego jako iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do ustawy i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym ustalenie, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, do wysokości nie niższej niż najniższe wynagrodzenie zasadnicze, z uwzględnieniem następujących warunków: (pkt 1-4).

Wynagrodzenie zasadnicze pracownika podwyższa się od dnia: 01.07.2018 r., 01.07.2019 r. i 01.07.2020 r. – o co najmniej 20 % kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy najniższym wynagrodzeniem zasadniczym o którym mowa w art. 2 ww. ustawy, a wynagrodzeniem zasadniczym pracownika wykonującego zawód medyczny oraz pracownika działalności podstawowej innego niż pracownik medyczny. Jak wynika z treści art. 7 ust. 1 i 2 ustawy do 30 czerwca 2019 r. najniższe wynagrodzenie zasadnicze ustala się jako iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do ustawy i kwoty 3900 zł brutto. Od 1 lipca 2019 r. do 30 czerwca 2020 r. najniższe wynagrodzenie zasadnicze ustala się jako iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do ustawy i kwoty 4200 zł brutto.

Grupy zawodowe według „kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku” i „Współczynniki pracy”

Do ustawy dodany jest załącznik zatytułowany: „Współczynniki pracy”, w którym określono „Grupy zawodowe według kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku” i przynależne grupom „Współczynniki pracy”. W pkt 7 tabeli wskazano, że dla pielęgniarki z tytułem zawodowym magister pielęgniarstwa albo położna z tytułem zawodowym magister położnictwa, która uzyskała tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia współczynnik pracy wynosi 1,06. Natomiast zgodnie z pkt 8 tabeli dla pielęgniarki albo położnej, która uzyskała tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia albo pielęgniarki z tytułem zawodowym licencjat albo magister pielęgniarstwa albo położnej z tytułem zawodowym licencjat albo magister położnictwa współczynnik ten wynosi 0,81. Do 22 czerwca 2021 r. współczynniki te wynosiły odpowiednio 1.05 dla pkt 7 i 0,73 dla punktu 8.

Słusznie zauważył Sąd Rejonowy, że spór dotyczył tego, czy do pielęgniarek zastosowanie powinien mieć punkt 7 tabeli odpowiadający ich rzeczywistemu wykształceniu, czy pkt 8. Niezasadnie natomiast przyjął, że wykładnia ustawy z 8.06.2017 r. prowadzi do wniosku, iż współczynnik jest ściśle związany z rzeczywistym wykształceniem, a nie z kwalifikacjami wymaganymi na danym stanowisku przez podmiot zatrudniający.

Sąd Rejonowy przyjął błędne założenie

Sąd Rejonowy oparł się przy tym na błędnym założeniu jakoby kwalifikacje wymagane na określonym stanowisku w podmiotach leczniczych nie zostały nigdzie doprecyzowane, a ustawa z 8.06.2017 r. odnosi się nie do stanowisk a do wykształcenia. Dlatego podmiot leczniczy określając na danym stanowisku niższe niż posiadane przez pracownika, nie może jednostronnie ustalać wynagrodzenia zasadniczego. To wszystko doprowadziło Sąd Rejonowy do wniosku, że ustawodawca powiązał wynagrodzenie zasadnicze z wykształceniem.

Dalszy ciąg wykładni Sądu Okręgowego wkrótce.

źródło: orzeczenia.ms.gov.pl