Sąd Okręgowy o siatce płac pielęgniarek i położnych

W dwóch artykułach na Ogólnopolskim Portalu Pielęgniarek i Położnych cytowaliśmy uzasadnienie do wyroku Sądu Okręgowego, którego przedmiotem jest pozew pielęgniarek w sprawie współczynników pracy.

Pielęgniarki skarżące pracodawcę uznały, że przypisane im współczynniki pracy są niezgodne z posiadanym wykształceniem. Natomiast pracodawca swoje stanowisko opiera na interpretacji ministerstwa zdrowia oraz Narodowego Funduszu Zdrowia. Poniżej cytujemy kolejny fragment rozważań Sądu Okręgowego. Natomiast dwa poprzednie artykuły w przedmiotowej sprawie dostępne są pod linkami poniżej.

Pielęgniarki podały do sądu pracodawcę o zaniżanie współczynników pracy

Sąd Rejonowy wskazał, że stosownie do art. 3 ust. 1 znowelizowanej ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1801) do dnia 1 lipca 2021 r. podmiot leczniczy dokonuje podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego pracownika wykonującego zawód medyczny oraz pracownika działalności podstawowej, innego niż pracownik wykonujący zawód medyczny, którego wynagrodzenie zasadnicze jest niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego.

Wynagrodzenie zasadnicze jest ustalane jako iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do ustawy i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym ustalenie, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, do wysokości nie niższej niż najniższe wynagrodzenie zasadnicze, z uwzględnieniem następujących warunków: (pkt 1-4).

Wynagrodzenie zasadnicze pracownika podwyższa się od dnia: 01.07.2018 r., 01.07.2019 r. i 01.07.2020 r. – o co najmniej 20 % kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy najniższym wynagrodzeniem zasadniczym o którym mowa w art. 2 ww. ustawy, a wynagrodzeniem zasadniczym pracownika wykonującego zawód medyczny oraz pracownika działalności podstawowej innego niż pracownik medyczny. Jak wynika z treści art. 7 ust. 1 i 2 ustawy do dnia 30 czerwca 2019 r. najniższe wynagrodzenie zasadnicze ustala się jako iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do ustawy i kwoty 3900 zł brutto.

Natomiast od dnia 1 lipca 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. najniższe wynagrodzenie zasadnicze ustala się jako iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do ustawy i kwoty 4200 zł brutto.

Sąd: rzeczywiste wykształcenie pielęgniarek podstawą do przypisania współczynników pracy

Sąd Rejonowy wyjaśnił, że do przedmiotowej ustawy dodany jest załącznik zatytułowany: „Współczynniki pracy”. Ma on formę tabeli, pierwsza kolumna zatytułowana jest: „Grupy zawodowe według kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku”, druga kolumna nosi tytuł: „Współczynnik pracy”.

W pkt 7 tabeli podano, iż dla pielęgniarki z tytułem zawodowym magister pielęgniarstwa albo położna z tytułem zawodowym magister położnictwa, która uzyskała tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia współczynnik pracy wynosi 1,06. Natomiast zgodnie z pkt 8 tabeli dla pielęgniarki albo położnej, która uzyskała tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia albo pielęgniarki z tytułem zawodowym licencjat albo magister pielęgniarstwa albo położnej z tytułem zawodowym licencjat albo magister położnictwa współczynnik ten wynosi 0,81.

Sąd Rejonowy podniósł, że spór w niniejszej sprawie dotyczył w głównej mierze tego, czy do skarżących pielęgniarek zastosowanie powinien mieć punkt 7 tabeli odpowiadający ich rzeczywistemu wykształceniu, czy pkt 8 odpowiadający wymaganiom, jakie w uregulowaniach wewnątrzzakładowych przewidział dla pełnionych przez nie stanowisk jednostronnie pracodawca.

Sąd Rejonowy uznał, że wykładnia ustawy z 08.06.2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych i jej załącznika prowadzi do jednoznacznego wniosku, że zastosowanie powinna mieć regulacja odpowiadająca rzeczywistemu wykształceniu pielęgniarek. Inna wykładnia nie jest możliwa przy przyjęciu założenia o racjonalności ustawodawcy.

Sąd Rejonowy wskazał, że pracodawca uznał zgłoszone żądania pielęgniarek za niezasadne. Oświadczył, że zastosowane dla pielęgniarek współczynniki w poszczególnych okresach czasowych ustalił na podstawie kwalifikacji wymaganych na danym stanowisku, a nie przez pielęgniarki posiadanych tj. wykształcenia i doświadczenia. Wbrew stanowisku pracodawcy wykładnia językowa załącznika do ustawy nie prowadzi do rezultatu wskazanego w odpowiedzi na pozew.

Sąd miażdży interpretację ministerstwa zdrowia

Sąd Rejonowy podał, że jak powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie i doktrynie przy ustalaniu treści normy prawnej należy w pierwszej kolejności zastosować dyrektywy interpretacyjne pierwszego stopnia: językowe, systemowe i funkcjonalne (Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 1994 r., sygn. akt I KZP 3/94). W ramach dyrektyw preferencji metod wykładni na czoło wysuwa się powszechnie akceptowana w orzecznictwie i w piśmiennictwie zasada pierwszeństwa wykładni językowej i subsydiarności wykładni systemowej i funkcjonalnej. Zasada pierwszeństwa wykładni językowej, choć nie ustala absolutnego porządku preferencji, to jednak dopuszcza odstępstwa od wyniku jej zastosowania tylko wówczas, gdy wynik ten prowadzi albo do absurdu, albo do rażąco niesprawiedliwych lub irracjonalnych konsekwencji. Nie zawsze więc zachodzi konieczność posłużenia się kolejno wszystkimi rodzajami wykładni; nie ma w szczególności potrzeby sięgania po dyrektywy celowościowe wówczas, gdy już po zastosowaniu dyrektyw językowych albo językowych i systemowych uda się uzyskać właściwy wynik wykładni (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 grudnia 2009 r., sygn. akt III CZP 110/09).

Sąd Rejonowy również wskazał, że wbrew stanowisku strony pozwanej (powołującej się na tożsamą interpretację Ministerstwa Zdrowia i NFZ) tytuł kolumny tabeli „Grupy zawodowe według kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku” nie oznacza, że pracodawca może wymagać na danym stanowisku niższych kwalifikacji niż ma pracownik i płacić mu wówczas wynagrodzenie według mniej korzystnego współczynnika.

źródło: portal orzeczeń

Kolejna część ustaleń Sądu Okręgowego w artykule pt. Pielęgniarka – wyrok sądu – kwalifikacje pielęgniarki czy wymagane na stanowisku.